Een toekomst die is begonnen…

Maar dit alles is in de toekomst; het is een toekomst … die is begonnen, maar die enige tijd zal vergen om integraal te worden gerealiseerd. Ondertussen zitten we in een heel bijzondere situatie, heel bijzonder, zonder precedent. We zijn nu getuige van de geboorte van een nieuwe wereld; het is erg jong, erg zwak – niet in essentie maar in zijn uiterlijke vorm – nog niet erkend, zelfs niet gevoeld, ontkend door de meerderheid. Maar het is hier. Het is hier, en het doet zijn best om te groeien, absoluut zeker van het resultaat. Maar de weg ernaartoe is een volledig nieuwe weg die nog nooit eerder is bewandeld – niemand is daarheen gegaan, niemand heeft dat gedaan! Het is een begin, een universeel begin. Het is dus een absoluut onverwacht en onvoorspelbaar avontuur.
Er zijn mensen die van avontuur houden. Hen roep ik op en ik vertel ze dit: “Ik nodig je uit voor het grote avontuur.” 

– De Moeder –

De Moeder, die samen met Sri Aurobindo de basis legde voor de Integrale Yoga, leefde van 1878 – 1973. De nieuwe tijd die door haar werd aangekondigd is de tijd waarin wij nu leven. Wij zijn getuige van deze nieuwe tijd.

Als docent yogafilosofie en innerlijke ontwikkeling heb ik het voorrecht met veel mensen in aanraking te komen. En ik ervaar de nieuwe tijd iedere dag.
Ik ontmoet mensen die prachtige inzichten hebben zonder te weten wat het is. Mensen die yoga toepassen in het leven en zulke vorderingen maken, hun verdriet en onbegrip zien veranderen in begrip, inzicht en vreugde.
De deuren naar ons innerlijk bewustzijn worden geopend.
Hoe? Door het in de praktijk brengen van de stilte van het denken, het beheersen van de emoties en verlangens, het mediteren, het wachten, het oefenen, oefenen en nog eens oefenen openen de deuren.

Sri Aurobindo en De Moeder spraken over de komst van een nieuw bewustzijn en noemden dit het waarheidsbewustzijn.
Als we naar onze tijd kijken, dan zien we dit waarheidsbewustzijn aan het werk. Het werkt als een licht en dit licht laat ons dingen zien. Nieuwe mogelijkheden, ongekende werelden, maar ook de talloze mistanden en grote ongelijkheid die er op aarde nog steeds is. Hierdoor zou het kunnen lijken alsof het op aarde steeds slechter wordt in plaats van beter.
Maar is het niet zo dat je zelf ook, voordat je iets aan of in jezelf kunt veranderen, eerst goed moet zien en ervaren wat er veranderd dient te worden? Je loopt net zo lang tegen dezelfde zg. fouten aan tot je gaat zien, ervaren, beseffen dat je jezelf aan het beperken bent en als je dat eenmaal ziet kun je beginnen er iets aan te veranderen.
Als dat in het klein zo gaat, zal het dan in het groot niet ook zo gaan?
Als dit voor jezelf opgaat, zou het dan ook niet opgaan voor de aarde?

Vaak hoor ik mensen zeggen dat ze door hun grootste moeilijkheden, hun diepste dalen, een ander zichzelf gaan ontdekken. Het lijkt erg cliché, maar voor mijn oren is het elke keer weer mooi als iemand zegt: als ik deze burn-out niet had gekregen had ik hier geen opleiding gevolgd, of: als ik niet zo diep had gezeten had ik geen zoektocht ondernomen die me naar yoga heeft geleid.
Want yoga gaat over de bewuste ontdekking van jezelf.

Het huidige menselijk denkvermogen houdt zich voortdurend bezig met tegenstellingen. Als iets niet goed is, dan is het slecht. Als iets niet eerlijk is dan is het oneerlijk. En deze tegenstellingen zijn volkomen wáár in het menselijk denkvermogen.
Maar wanneer iemand gevoeliger wordt, geestelijker, dan lijken tegenstellingen hun waarheid te verliezen. Zij worden schakeringen van iets, in plaats van harde feiten.
Zelf heb ik vaak mogen ervaren dat iets dat ik heel goed bedoelde helemaal verkeerd uitpakte, het was “bedacht”, het was beredeneerd, het was misschien juist vanuit moreel standpunt gezien, maar ja, een standpunt is een standpunt.
Opvattingen, oordelen, ze lijken steeds meer tekort te schieten. Op ieder moment vanuit het geestelijke bewustzijn  antwoord geven op de situatie van dit moment blijkt veel beter te werken.
We zijn zo gewend te vechten voor ons bestaan, te werken voor resultaat, dat het voor de Westerse mens heel moeilijk lijkt om te beseffen dat Dat waar hij naar zoekt er al volledig is. Dat we eerder mogen ontleren. Dat we mogen zoeken in onszelf in plaats van buiten onszelf. Dat we af en toe iemand ontmoeten die ons aanmoedigt met open ogen de confrontatie aan te gaan en dat we een mooier onszelf mogen ontdekken dan we ooit hadden durven dromen.
Dat we soms iets gewoon nog niet helemaal goed zien, onbewust zijn, of maar gedeeltelijk bewust, in ons oppervlakte bewustzijn leven in plaats van in de diepten van ons wezen en van daaruit het leven aangaan, dat is een onvermijdelijk bijverschijnsel.

Misschien dient ons leven wel voor iets anders dan geld verdienen, verlangens vervullen, reizen, trouwen, kinderen krijgen, werken, en dood gaan. Deze dingen horen natuurlijk bij het leven, maar er is nog iets anders, er is een grotere vervulling, een groter leven, een universeler leven, een vollediger leven; er is meer.

Ook yoga evolueert. Het klinkt logisch, maar in de tijd van Sri Aurobindo waren de klassieke yogavormen zo ongeveer heilig verklaard en werden gezien als een soort absolute waarheid waar niet aan getornd mocht worden. Sri Aurobindo deed dat wel. Allereerst bestudeerde hij ze zorgvuldig. En daarna verenigde hij ze in zijn Integrale Yoga. Een yoga zonder vaste regels, geen dogma’s, maar de vrijheid van ieder mens om zijn eigen yogaweg te gaan.

Daarna deed hij een ontdekking die nog niet eerder gedaan was, hij zag de mogelijkheid om een weg te openen die tot dan toe geblokkeerd was. De weg naar boven, naar het hogere bewustzijn was al vrijgemaakt door de yogi’s van weleer, maar dit hogere bewustzijn meenemen naar het aardse leven om het leven op aarde hierdoor te veranderen, dat is precies van Sri Aurobindo en De Moeder hebben gedaan.
Zij waren de pioniers voor een ‘Life Divine’ op aarde.
Het is een feit dat als iets eenmaal gedaan is door iemand op aarde, de weg gebaand is voor anderen om in hun voetsporen te treden.

We leven nu in de tijd erna.
De weg is gebaand, de veranderingen worden steeds zichtbaarder.
Yoga is voor steeds meer mensen toegankelijk.
Er worden bijzondere zielen geboren.
Systemen en dogma’s worden langzamerhand onderuit gehaald.
Onze mentale wetten, morele wetten, ze lijken niet meer te voldoen.

We leven in een tijd van grote verandering. Ons vermogen om mee te bewegen met deze veranderingen zou wel eens het primaire vermogen kunnen worden van de toekomstige mens. Het vermogen om waarheid te dienen zelfs als het ten koste gaat van eigen voordeel of een vitaal genoegen. Om gelijkheid te erkennen als primair recht en essentiële waarheid en daaruit voortkomend de vrijheid die iedere ziel innerlijk al ervaart ook in het uiterlijke leven te ervaren. En tenslotte om dat uiterlijke leven te veranderen in die schoonheid, die liefde, die vreugde, die kracht, dat bewustzijn, die vrede, die vrijheid, die eeuwigheid, die iedere ziel van nature toebehoort.

Lopamudra

 

/door

Sri Aurobindo, Yogi, filosoof, schrijver en vrijheidsstrijder

, , ,

Sri Aurobindo leefde zo vele levens in één leven dat het nauwelijks te bevatten is dat zoveel genialiteit zich in één persoon verenigd heeft.
Het project een artikel te schrijven over zijn leven is bij voorbaat al mislukt, maar wij wagen een poging hiertoe uit liefde voor het bevrijdende werk, niet alleen voor India, maar voor de hele mensheid, dat Sri Aurobindo heeft verzet.

Vrijheidsstrijder
Toen Aurobindo Ghose in 1872 werd geboren was India een kolonie van Engeland. Zijn vader had in Engeland medicijnen gestudeerd en was volkomen verengelst terug gekomen. Hij was niet van plan zijn zoons te laten besmetten met het wazige en achterlijke mysticisme van India en stuurde zijn drie zoons op zeer jonge leeftijd naar Engeland om daar geschoold te worden. Aurobindo was toen 7 jaar.
Na een leven vol moeilijkheden, kou en geldtekort, een studie aan Cambridge waar hij uitmuntte in Griekse en Latijnse poëzie, keerde hij op 20-jarige leeftijd terug naar zijn vaderland. Zijn beide ouders waren inmiddels overleden, hij sprak vloeiend vele Westerse talen, maar zijn moedertaal moest hij opnieuw leren spreken.

Hij was verbijsterd door de berusting van zijn eigen volk in de overheersing van de Engelsen en zoals hij door zijn Westerse opvoeding had geleerd werd zijn verbijstering omgezet in daden.
Hij sprak de Engelsen niet aan op de grove inname van zijn land en overheersing van zijn volk, hij begon een dialoog met de Indiërs om hen bewust te maken van de absurde situatie die was ontstaan. Dit deed hij o.a. door een tijdschrift uit te geven met de toepasselijk naam: De lotus en de dolk.
De Britten hadden al snel door dat ze hier met iemand te maken hadden die heel gevaarlijk voor hen was. Hij was opgevoed in hun cultuur en hij was bereid terug te vechten met gelijke wapens. Meerdere keren werd hij gevangen gezet en het had een haar gescheeld of hij was aan de galg gestorven.
Tijdens zijn laatste gevangenschap kreeg hij de ervaring van kosmisch bewustzijn (de ervaring van eenheidsbewustzijn, in alle verscheidenheid ervaar je het gevoel van eenheid) die hij als volgt omschreef.
Ik keek naar de gevangenis die me van mensen afzonderde, en het waren niet langer de hoge muren die me gevangen hielden; nee, het was Vasudeva* die me omringde. Ik liep onder de takken van de boom voor mijn cel door, maar het was niet de boom, ik wist dat het Vasudeva was, het was Sri Krishna* die ik daar zag staan en zijn schaduw over me heen wierp. Ik keek naar de tralies van mijn cel, het hek dat als deur diende en weer zag ik Vasudeva, Het was Narayana* die op wacht stond en me bewaakte.

* Een van de namen van het Goddelijke

Toen de dag van de uitspraak kwam en iedereen de doodstraf verwachtte, werd zijn advocaat plotseling door een ingeving gegrepen, die zich aan alle aanwezigen meedeelde en de rechters schokte: “Lang na zijn dood zullen zijn woorden worden herhaald, niet alleen in India, maar ver over de zeeën en in verre landen. Want ik zeg U: een mens als hij staat niet alleen hier voor dit tribunaal, maar voor het Hoogste gerechtshof der Geschiedenis.”
Op 5 mei 1901 werd Sri Aurobindo na een jaar gevangenschap vrij gesproken.

In 1910 trok Sri Aurobindo zich terug uit de politiek. Hij vestigde zich in Pondicherry, een overblijfsel van de Franse bezetting van India waar hij later zijn Franse spirituele metgezel Mirra Alfassa zou ontmoeten.
Vanaf dat moment zou zijn strijd voor innerlijke bevrijding van de mensheid centraal staan.

De bevrijding van India werd op 15 augustus 1947 uitgesproken; op de verjaardag van Sri Aurobindo.

Yogi en Ziener
Maar we nemen je nog even een stukje mee terug in de tijd. Want sprekende over de politieke loopbaan van Sri Aurobindo, zou je bijna vergeten dat deze parallel liep aan zijn yogaweg. Toen Sri Aurobindo op 20-jarige leeftijd weer in India kwam wonen moest hij niets hebben van yoga.
“Een yoga, die van me eist, dat ik de wereld opgeef, is niets voor mij; alleen gered worden, terwijl de wereld aan haar lot wordt overgelaten ervaar ik bijna als onsmakelijk.”
Maar op een zekere dag was Sri Aurobindo getuige van een merkwaardige scene, ook al was die voor India heel gewoon; zijn broer Barin was ziek geworden door een kwaadaardige koorts, toen er een van die halfnaakte monniken aan de deur kwam, die men nagasanyasin noemt en wier lichaam bedekt is met as. Hij ging vermoedelijk, zoals gewoonlijk, van deur tot deur om eten bij elkaar te bedelen, toen hij Barin aantrof, in zijn deken gerold en rillend van de koorts. Zonder een woord te zeggen vroeg hij om een glas water, maakte een teken, reciteerde een mantra en gaf de zieke te drinken. Vijf minuten later was de zieke genezen en de monnik
verdwenen. Sri Aurobindo had wel horen spreken over de vreemde vermogens van deze asceten, maar ditmaal had hij het met zijn ogen gezien en hij kwam tot de conclusie dat yoga ook nog voor iets anders kan dienen dan een vlucht. Hij had macht nodig om India te bevrijden.
Er leefde een atheïst in me en een scepticus en ik was er helemaal niet zo zeker van of er een God bestond. ik had het gevoel dat er een machtige waarheid ergens in deze yoga moest schuilen. Toen ik me dus tot de yoga wendde en besloot deze te beoefenen en uit te vinden of mijn idee juist was, deed ik het in deze geest en met deze bede sprak ik tot Hem: ‘Indien Gij zijt, kent Gij mijn hart. Gij weet dat ik niet vraag om Moekti (bevrijding), ik vraag niets waar anderen om vragen. Ik vraag alleen om kracht om deze natie op te heffen, ik vraag alleen om te mogen leven en werken voor dit volk dat ik lief heb.
En zo begaf Sri Aurobindo zich op het yogapad.

De lezer weet wellicht hoe moeilijk het is om de onophoudelijke gedachtenfabriek in ons hoofd stil te maken, Sri Aurobindo bereikte binnen enkele dagen de ervaring van de mentale stilte, die sindsdien een blijvende toestand voor hem was. Het neerdalen van de Kracht, de ontdekking van de ziel, door hem het psychisch wezen genoemd, het bereiken van nirvana, de overgang naar kosmisch bewustzijn… talloze yogische ervaringen vielen hem ten deel. Maar Sri Aurobindo was ook als yogi een revolutionair. Daar waar de traditionele yogi’s hun doel hadden bereikt, daar ging hij verder. Voorbij het nirvana wat voor de boeddhisten het einddoel was van de weg. De trappen van het mentale bewustzijn trede voor trede opstijgend tot aan het hoogst haalbare voor de mens tot dan toe: de bovenmentale regionen. Daar ging hij verder en stuitte op een groot geheim.
Niemand was daar ooit gegaan, zoals hij het zelf omschreef ‘kloppend op een deur waar geen sleutel voor is’.
Een nieuwe stap in de evolutie van de mens die hij ‘het supramentale’ noemde, betekenend: voorbij het mentale.
De laatste jaren van zijn leven leefde hij in afzondering. Zijn spirituele metgezel Mira Alfassa, door hem De Moeder, genoemd kreeg de leiding over de ashram die rondom hem was ontstaan. Samen met de Moeder werkte hij eraan de weg vrij te maken om het nieuwe supramentale bewustzijn in de aardse sfeer te brengen.
Sri Aurobindo was een groot ziener van de evolutie, de mondiale eenheidswording is door hem reeds voorspeld (internet heeft hij natuurlijk nooit meegemaakt), evenals de toenadering van wetenschap en spiritualiteit, het omvallen van politieke en economische stelsels…. en hij voorspelde dat er een moment zou komen waarop wereldwijd yoga beoefend zou gaan worden, waarbij hij yoga definieerde als bewuste zelfontwikkeling.
Zijn leven was de geboorte van een nieuw tijdperk.

Filosoof & schrijver
Sri Aurobindo was ook filosoof en schrijver. Wie zijn teksten heeft gelezen weet dat ze van hoog intellectueel niveau zijn en voor een groot deel van de mensheid bijna onleesbaar. De zinnen zijn lang, vol met moeilijke woorden en zijn analytische betogen gaan verder dan een doorsnee menselijk denkvermogen aankan.
In ons centrum voor Integrale Yoga hebben wij het grote voorrecht dat Lopamudra zijn teksten verslindt. Ze leest daarin haar eigen ervaringen. En door de teksten te lezen met haar leerlingen, maken zij contact met het bewustzijn, de sfeer van Sri Aurobindo.
In een compacte stilte, onbeweeglijk, worden de leerlingen uitgedaagd te klimmen naar de hoogste toppen van hun bewustzijn.

Nadat Sri Aurobindo zich in 1926 had terug getrokken in bijna totale afzondering, onderhield hij het contact met zijn discipelen door het schrijven van brieven. Velen daarvan zijn gebundeld en nog altijd een leidraad voor de zoeker op het integrale yogapad.

Zijn gedichtenepos ‘Savitri’ is de meest omvangrijke gedichtenbundel in de Engelse taal.
Op meeslepend wijze neemt Sri Aurobindo de lezer mee op de ladder van de evolutie, een lange weg vol herkenning, uitmondend in de rivier van Yoga waaruit een nieuwe toekomst voor de mens voortvloeit.
Sri Aurobindo heeft een groot deel van zijn leven gewerkt aan Savitri, hij schreef en herschreef. Zelfs toen hij blind werd, bleef hij er met enkele discipelen aan werken.
Hij liet zich leiden door de Kracht. Het schrijven zelf was een manier om het nieuwe bewustzijn in de aardse sfeer te brengen.

Het had weinig gescheeld of Sri Aurobindo had de Nobelprijs voor de literatuur gekregen voor zijn boek “The life divine’. Het is overigens maar de vraag of hij die geaccepteerd zou hebben, hij zat niet bepaald te wachten op menselijke beoordelingen en schouderklopjes.
Zijn houding naar mensen toe was volkomen onpersoonlijk, hetgeen door een onwetende ziel misschien uitgelegd zou kunnen worden als ongevoelig of onverschillig.
Zijn liefde voor de mensheid toonde hij vlak voor zijn heengaan toen hij zijn trouwe leerling Nolini Kanta Gupta innig omhelsde, als een symbolische omhelzing van de hele mensheid die hij zo lief had en waar hij zijn strijd voor had gestreden. Kort daarna sloot hij zijn aardse ogen voorgoed.
Voorgoed, want als hij terugkomt, zo heeft hij reeds voorspeld, dan zal het zijn in een supramentaal lichaam.

Als het mensdom slechts een glimp zou opvangen van de oneindige vreugde, de volmaakte krachten, de stralende gebieden van spontane kennis en de wijde kalmten van ons wezen, die op ons liggen te wachten in de uitgestrekte gebieden, die onze dierlijke evolutie nog niet heeft veroverd, dan zouden ze alles in de steek laten en nooit rusten tot ze deze schatten hadden verworven. Maar de weg is smal en de deuren zijn moeilijk te forceren en angst, wantrouwen en scepticisme staan daar als de wachtposten der Natuur om ons te verbieden ons af te keren van de minder gebruikelijke weiden.
– SRI AUROBINDO –

 

/door

Auroville, stad van de toekomst

,

Dit jaar viert Auroville haar 50-jarig bestaan. Op 28 februari was de viering van het gouden jubileum van Auroville, de universele stad die in 1968 door de Moeder werd gesticht. Het verhaal van Auroville is zo veelomvattend dat het onmogelijk is het in één artikel samen te vatten. In dit artikel gaan we in op de totstandkoming van Auroville.

‘Auroville wil een universele stad zijn, waar mannen en vrouwen uit alle landen in vrede en toenemende harmonie kunnen leven, boven ieder geloof, iedere politiek en nationaliteit. Het doel van Auroville is het verwerkelijken van de menselijke eenheid’
Met deze tekst begroet Auroville haar bezoekers op de website. Het is een citaat van de Moeder, geboren als Mirra Alfassa, de spirituele metgezel van Sri Aurobindo, door hem de Moeder genoemd, omdat zij de belichaming was van de Goddelijke kracht, in India ook wel shakti genoemd.
Auroville is een droom van Sri Aurobindo en de Moeder, gesticht toen Sri Aurobindo al was heen gegaan en ook de Moeder die in 1973 haar lichaam verliet, heeft de stad nauwelijks tot gestalte zien komen.
Zowel Sri Aurobindo als de Moeder hadden in hun vroegste geschriften de noodzaak geuit om op een bepaald moment een collectief experiment te starten onder optimale omstandigheden – idealiter in de vorm van een stad – om een fundament te creëren voor een nieuw bewustzijn in de wereld. De Ashram zelf, formeel gesticht in 1926, was een eerste poging in die richting. Pas in 1964 vond de Moeder dat het tijd was om zo’n gedurfd experiment op grotere schaal te starten.
De naam ‘Auroville’ is ter ere van Sri Aurobindo gegeven en betekent ook ‘City of Dawn’. Er werd een locatie in de buurt van Pondicherry – waar de ashram gevestigd is – gevonden. De tijd was rijp, het wiel in beweging gezet en de steun begon binnen te komen.

Het ontwerp van Auroville
In haar schets uit 1965 legde de moeder het basisconcept voor Auroville vast. Deze schets toont alle belangrijke activiteitengebieden die de visie zouden vervullen om er een universele stad van te maken. Voor andere dingen gaf ze een vrije hand aan Roger Anger, de Franse architect die ze had aangesteld om toezicht te houden op de fysieke ontwikkeling van de stad.

“Moeder had een aantal kaders gegeven: de verdeling van de stad in vier gebieden, of zones, en het aantal mensen voor wie de stad wordt beoogd (50.000). De verdeling in die vier zones (industrieel, residentieel, internationaal en cultureel) is uniek en heeft geen precedent in de stadsplanning. Op basis van dit schema hebben wij, de architecten en stedenbouwkundigen, suggesties voor haar gedaan. Dit gebeurde in verschillende fasen en uiteindelijk werd de Galaxy aan Moeder gepresenteerd als een model voor Auroville. Het plan werd door haar aanvaard omdat het beantwoordde aan haar richtlijnen. Zij bezielde en leidde het werk. Toen ik op een dag met haar over Auroville sprak, zei ze dat de stad op een subtiel niveau al bestaat, dat het al is geconstrueerd en dat het alleen nodig is om het naar beneden te trekken, om het op aarde te laten neerdalen. ”

Het galaxy model
Het hart van Auroville
In het centrum van Auroville vindt men de ‘ziel van de stad’, de Matrimandir, gelegen in een groot open gebied genaamd ‘Vrede’, van waaruit de toekomstige stad gebouwd zal worden.

De Matrimandir wordt de ziel van Auroville.
Hoe eerder de ziel er is, hoe beter het zal zijn
voor iedereen en vooral voor de Aurovilianen.
– DE MOEDER

De Matrimandir kan worden gezien als een grote gouden bol die uit de aarde lijkt te komen, wat de geboorte van een nieuw bewustzijn symboliseert. De naam ‘Matrimandir’ betekent letterlijk ‘Tempel van de Moeder’. Volgens Sri Aurobindo’s leer staat het ‘Moeder’-concept voor het grote evolutionaire, bewuste en intelligente principe van het Leven, de Universele Moeder, dat de mensheid probeert te helpen om voorbij zijn huidige beperkingen te gaan naar de volgende fase van zijn evolutionaire avontuur, het supramentale bewustzijn.
De ruime innerlijk ruimte op het bovenste halfrond van de Matrimandir is volledig wit, met witmarmeren muren en witte vloerbedekking. In het midden van de innerlijke ruimte staat een bol van puur kristal dat een straal zonlicht die door de opening van de bol naar binnen valt opvangt en weerkaatst. Deze lichtgevende bol straalt natuurlijke verlichting uit in de innerlijke ruimte.

“Het belangrijkste is dit: het spel van de zon in het midden, want dat wordt het symbool, het symbool van toekomstige realisaties.”

De Matrimandir is er voor “hen die willen leren zich te concentreren …” “Geen gefixeerde meditaties, dat allemaal, maar ze zouden daar moeten blijven in stilte, in stilte en concentratie. Een plek om te proberen je bewustzijn te vinden.”
– DE MOEDER

Inauguratie
De inauguratie van Auroville vond plaats op 28 februari 1968 toen ongeveer 5.000 mensen zich verzamelden in de buurt van de banyanboom in het centrum van het toekomstige amfitheater voor een inauguratieceremonie met vertegenwoordigers van 124 landen, waaronder alle staten van India.

De vertegenwoordigers brachten wat aarde mee uit hun thuisland, om te worden gemengd in een witte marmeren, lotusvormige urn, nu geplaatst in het brandpunt van het amfitheater. De Moeder maakte het handvest van Auroville bekend.
Op 28 februari 2018, de 50e verjaardag van Auroville, vindt in het amfitheater de waterceremonie plaats waarbij water uit 321 bronnen van over de hele wereld in de lotusvijver werd gegoten. De volgende video is niet alleen een mooie impressie van deze ceremonie maar geeft ook een prachtig beeld van het amfitheater, de urn met aarde en af en toe verschijnt de Matrimandir in beeld.
Klik hier om de video van de ceremonie te bekijken.

 

/door

Vrede kun je leren…

Vrede kun je leren, is de titel van een boekje van Thomas d’Ansembourg en David van Reybrouk. De titel dekt de lading van het boek: Vrede is een vak en kun je leren, net zoals je een taal leert, of wiskunde of motorrijden.

In 1987 werd op instigatie van de dalai lama het Mind & Life Institute opgericht, een internationaal netwerk voor wetenschappelijk onderzoek. Het idee was de oosterse spiritualiteit tot onderzoeksonderwerp van westerse wetenschappen te maken. De dalai lama behoorde daarmee tot de weinige religieuze leiders in de geschiedenis die niet huiverig staan tegenover rationeel wetenschappelijk onderzoek, maar het juist aanmoedigen. Wetenschap en spiritualiteit kunnen elkaar volgens hem alleen maar versterken. Welk effect heeft meditatie op de menselijke geest? Heeft meditatie een fysiologische basis? Kan meditatie ons welzijn en dat van anderen verhogen?

Sindsdien is meditatie niet langer een atypische bezigheid voor ingewijden, maar een onderwerp dat serieus wordt bestudeerd en waar enkele internationaal gerenommeerde onderzoekers zich over buigen.

Laten we bijvoorbeeld eens kijken welk parcours Matthieu Ricard heeft afgelegd. [..] Enkele jaren geleden is hij uitgeroepen tot ‘de gelukkigste persoon ter wereld’: neurowetenschappers hadden hem gevraagd of ze zijn hersenen onder een scanner mochten bestuderen terwijl hij aan het mediteren was. Ze namen meer gammagolven waar dan men tot nu toe in een menselijk brein hadden kunnen zien. De hersengebieden waar zich de positieve emoties bevinden, vertoonden een abnormaal hoge activiteit.

Vervolgens werd wetenschappelijk aangetoond dat bij mensen die regelmatig mediteren, al was het maar een half uur per dag, de structuur en de werking van de hersenen al na enkele weken veranderen, net zoals dat gebeurt bij mensen die een instrument leren bespelen, een taal leren of voortdurend onder stress staan. Onze hersenen blijken even plooibaar als onze spieren.

Matthieu Ricard heeft alle resultaten van recent onderzoek naar meditatie samengebracht en een monumentaal werk: Altruïsme. De kracht van compassie.[…]

De resultaten zijn verbluffend. De afgelopen vijftien jaren hebben wetenschappers onweerlegbaar vastgesteld dat regelmatig mediteren bevorderlijk is voor prosociaal gedrag, altruïsme, welbevinden, mildheid en compassie. Het verbetert de geestelijke gezondheid en vermindert slapeloosheid, angst en piekeren. Het bevordert de concentratie, de veerkracht, de gemoedsrust, het zelfrespect en het mededogen voor de ander en voor zichzelf. Fysieke pijn wordt beter te verdragen en zelfs cellen verouderen trager, waardoor je dus niet alleen gezonder leeft maar ook langer! […]

Tien minuten geconcentreerd ademhalen en leven in het nu. Het zijn geen minuten waarin je van de aardbodem verdwijnt, maar waarin je weer op aarde landt. Innerlijke vrede begint met een doodeenvoudige handeling, slechts de tijd die het kost om je Facebookpagina voor de zoveelste keer te controleren.

teksten uit: Vrede kun je leren.

debezigebij.nl

/door