Een nieuw jaar, een nieuwe tijd

Bij het woord geboorte denken we aan de geboorte van een kind. In de yoga wordt deze geboorte gezien als een ‘uiterlijke geboorte’, de ziel wordt geboren in een aards lichaam. De yogaweg is een ‘innerlijke geboorte’, de ziel herinnert zich haar oorsprong en dat voelt werkelijk als een nieuwe geboorte, men voelt zich ‘herboren’.

De Moeder zag de geboortedag van een mens als iets bijzonders. Zij spoorde mensen aan hun verjaardag door te brengen met het zoeken naar het doel van het leven. Ieder mens wordt verondersteld een speciale ontvankelijkheid te hebben op zijn geboortedag. Hij kan er zijn voordeel mee doen door de juiste besluiten te nemen en nieuwe vooruitgang op zijn pad.

In de drukte van het dagelijkse leven vergeten we vaak dat er zoiets bestaat als ‘het doel van je leven’. En toch werkelijk, ieder mens heeft een eigen doel om op aarde te zijn, draagt een eigen specifieke mogelijkheid in zich die tot wasdom kan komen in dit aardse leven.
Op het moment dat je erachter komt dat je elke keer tegen dezelfde problemen aan loopt, iedere keer struikelt over dezelfde hindernissen, herhaaldelijk in moeilijkheden komt door dezelfde fouten, dan wordt het pas echt interessant.
Dat zijn namelijk momenten van bewustwording. Bewustwording is vaak een pijnlijk proces waar veel moed voor nodig is. Maar als je jezelf onder ogen durft te komen, zonder mitsen en maren, dan komt er een gevoel van een enorme bevrijding over je heen. Je begrijpt dat dit alles ergens toe dient. Dat de moeilijkheden van het leven je gaan helpen naar de overwinning.

De Moeder zegt hierover: Er is zo’n groot verschil tussen een vaag gevoel hebben, een twijfelende indruk van iets, van een kracht, een beweging, een impuls, een aantrekking tot iets dat je drijft in het leven en een heldere visie hebben, een precieze waarneming, een volledig begrip van de betekenis van het leven.
Alleen dan gaat men de dingen zien zoals ze zijn, niet eerder.
Alleen dan kan men de draad volgen van zijn bestemming, duidelijk het doel zien en de manier om het te bereiken. Maar dat gebeurt alleen door opeenvolgend innerlijk ontwaken, als deuren die plotseling openen naar nieuwe vergezichten. Waarlijk, een nieuwe geboorte in een waarachtiger, dieper, meer blijvend bewustzijn.

Yoga begint bij bewustwording. Bewustwording is het startblok waar de yogareis begint. De reis van wie je was naar wie je zult zijn.
Hoe die reis verloopt is zeer uiteenlopend. Sommige mensen maken er een race van, ze hebben al veel levens geleefd en de finish al vaak dichtbij zien komen. Ze leven met een grote urgentie om daar te komen.
Anderen maken er een rustige wandeling van en genieten van het uitzicht.

Alle verhalen uit de mythologie zijn gebaseerd op de queeste van de mens, een zoektocht vol hindernissen, draken met zeven koppen, een moeras van drijfzand…op zoek naar de heilige graal, de ring der ringen enz. De hindernissen staan symbool voor de reeks van overwinningen die we moeten behalen om daar te komen waar we willen zijn. In het echte leven zijn ze een stuk minder spectaculair, de draak is een collega die je het bloed onder de nagels weet te halen, het drijfzand is een toestand van somberheid die je elke keer in een wurggreep houdt. En je komt erachter dat door te zien dat je collega een draak is, dit nog niet betekent dat je je niet meer kunt branden aan zijn vuurspuwen. Het kan frustrerend zijn te ervaren hoe vaak je je moet branden, voor je de overwinning hebt behaald; de moeilijkheid hebt overstegen.

Je zult gaan zien dat de overwinning van binnen is, altijd. Het is altijd iets wat je met jezelf doet. Je innerlijke houding verandert en dan verandert alles.
En na iedere overwinning, hoe klein ook, op jezelf, vind je jezelf terug op een hoger plan. En die ontwikkeling is zonder einde.

Op aarde geboren worden is één, maar innerlijk geboren worden is twee.
Deze innerlijke geboorte is trouwens voor altijd. Hoeveel levens er ook nog mogen volgen, na een moment van innerlijk ontwaken zul je jezelf altijd zo terugvinden, of beter gezegd, wat je innerlijk hebt verworven is voor altijd van jou. Er zullen meer momenten komen van innerlijk ontwaken, ze zullen zich verdiepen, verhogen en verbreden. In de oude geschriften schrijft men daarom: kijk waar je hart naar uitgaat, naar de dingen van de wereld of naar de schatten van de hemel.
We leven in een tijd waarin de schatten van de hemel naar de aarde kunnen worden gebracht. De mens is nooit eerder zo ‘psychisch’ geweest. De ziel van de mens is nog nooit eerder zo sterk naar voren gekomen en deze ontwikkeling is op grote schaal gaande.

Iedere innerlijke vooruitgang heeft effect op de mens, op zijn denken en voelen, op zijn lichaam; eerst in zichzelf en later ook op de mensen om hem heen en zelfs op de gebeurtenissen.
Verandering werkt van binnen naar buiten.
Misschien heb je besloten dat 2020 een ander jaar voor je wordt, een jaar van verandering, van een geboorte in een nieuw bewustzijn.
Weet dat dit bewustzijn al bestaat in je, je hebt alleen de deur er naartoe nog niet ontdekt.
Als je wilt veranderen naar een nieuw, een ander bewustzijn, denk dan niet aan wie je was, maar aan wie je wil zijn.
Het verleden heeft je gemaakt tot wie je bent, hoe wil je verder groeien?
Je kunt iedere dag nieuwe zaden planten, het is aan jou welke dat zijn.
Geef ze water, vertrouw erop dat ze zullen openbarsten en dat ze groeien.
Zet ze in het licht en weet dat wat je zaait je ook zult oogsten.
Heb geduld, niet iedere boom geeft direct vruchten.
Heb geduld, je hebt misschien al eens iets gevoeld van je tijdloze, innerlijk, geestelijk zelf. Leef steeds meer daarin, in innerlijke tijd, in tijdloosheid, terwijl je toch een uiterlijk leven leeft dat uit momenten en uren en dagen bestaat. Als je meer innerlijk gaat leven ga je het uiterlijke leven heel anders ervaren, steeds beter begrijpen, want het uiterlijk leven komt uit het innerlijk voort.
Als er geen innerlijk leven is, voltrekken de wetten van de natuur en het leven zich vanzelf, maar als er een innerlijk leven ontstaat begin je werkelijk te bestaan. En je zult ontdekken dat je altijd al hebt bestaan en voor eeuwig bent.

Lopamudra

 

/door

Sri Aurobindo, Yogi, filosoof, schrijver en vrijheidsstrijder

, , ,

Sri Aurobindo leefde zo vele levens in één leven dat het nauwelijks te bevatten is dat zoveel genialiteit zich in één persoon verenigd heeft.
Het project een artikel te schrijven over zijn leven is bij voorbaat al mislukt, maar wij wagen een poging hiertoe uit liefde voor het bevrijdende werk, niet alleen voor India, maar voor de hele mensheid, dat Sri Aurobindo heeft verzet.

Vrijheidsstrijder
Toen Aurobindo Ghose in 1872 werd geboren was India een kolonie van Engeland. Zijn vader had in Engeland medicijnen gestudeerd en was volkomen verengelst terug gekomen. Hij was niet van plan zijn zoons te laten besmetten met het wazige en achterlijke mysticisme van India en stuurde zijn drie zoons op zeer jonge leeftijd naar Engeland om daar geschoold te worden. Aurobindo was toen 7 jaar.
Na een leven vol moeilijkheden, kou en geldtekort, een studie aan Cambridge waar hij uitmuntte in Griekse en Latijnse poëzie, keerde hij op 20-jarige leeftijd terug naar zijn vaderland. Zijn beide ouders waren inmiddels overleden, hij sprak vloeiend vele Westerse talen, maar zijn moedertaal moest hij opnieuw leren spreken.

Hij was verbijsterd door de berusting van zijn eigen volk in de overheersing van de Engelsen en zoals hij door zijn Westerse opvoeding had geleerd werd zijn verbijstering omgezet in daden.
Hij sprak de Engelsen niet aan op de grove inname van zijn land en overheersing van zijn volk, hij begon een dialoog met de Indiërs om hen bewust te maken van de absurde situatie die was ontstaan. Dit deed hij o.a. door een tijdschrift uit te geven met de toepasselijk naam: De lotus en de dolk.
De Britten hadden al snel door dat ze hier met iemand te maken hadden die heel gevaarlijk voor hen was. Hij was opgevoed in hun cultuur en hij was bereid terug te vechten met gelijke wapens. Meerdere keren werd hij gevangen gezet en het had een haar gescheeld of hij was aan de galg gestorven.
Tijdens zijn laatste gevangenschap kreeg hij de ervaring van kosmisch bewustzijn (de ervaring van eenheidsbewustzijn, in alle verscheidenheid ervaar je het gevoel van eenheid) die hij als volgt omschreef.
Ik keek naar de gevangenis die me van mensen afzonderde, en het waren niet langer de hoge muren die me gevangen hielden; nee, het was Vasudeva* die me omringde. Ik liep onder de takken van de boom voor mijn cel door, maar het was niet de boom, ik wist dat het Vasudeva was, het was Sri Krishna* die ik daar zag staan en zijn schaduw over me heen wierp. Ik keek naar de tralies van mijn cel, het hek dat als deur diende en weer zag ik Vasudeva, Het was Narayana* die op wacht stond en me bewaakte.

* Een van de namen van het Goddelijke

Toen de dag van de uitspraak kwam en iedereen de doodstraf verwachtte, werd zijn advocaat plotseling door een ingeving gegrepen, die zich aan alle aanwezigen meedeelde en de rechters schokte: “Lang na zijn dood zullen zijn woorden worden herhaald, niet alleen in India, maar ver over de zeeën en in verre landen. Want ik zeg U: een mens als hij staat niet alleen hier voor dit tribunaal, maar voor het Hoogste gerechtshof der Geschiedenis.”
Op 5 mei 1901 werd Sri Aurobindo na een jaar gevangenschap vrij gesproken.

In 1910 trok Sri Aurobindo zich terug uit de politiek. Hij vestigde zich in Pondicherry, een overblijfsel van de Franse bezetting van India waar hij later zijn Franse spirituele metgezel Mirra Alfassa zou ontmoeten.
Vanaf dat moment zou zijn strijd voor innerlijke bevrijding van de mensheid centraal staan.

De bevrijding van India werd op 15 augustus 1947 uitgesproken; op de verjaardag van Sri Aurobindo.

Yogi en Ziener
Maar we nemen je nog even een stukje mee terug in de tijd. Want sprekende over de politieke loopbaan van Sri Aurobindo, zou je bijna vergeten dat deze parallel liep aan zijn yogaweg. Toen Sri Aurobindo op 20-jarige leeftijd weer in India kwam wonen moest hij niets hebben van yoga.
“Een yoga, die van me eist, dat ik de wereld opgeef, is niets voor mij; alleen gered worden, terwijl de wereld aan haar lot wordt overgelaten ervaar ik bijna als onsmakelijk.”
Maar op een zekere dag was Sri Aurobindo getuige van een merkwaardige scene, ook al was die voor India heel gewoon; zijn broer Barin was ziek geworden door een kwaadaardige koorts, toen er een van die halfnaakte monniken aan de deur kwam, die men nagasanyasin noemt en wier lichaam bedekt is met as. Hij ging vermoedelijk, zoals gewoonlijk, van deur tot deur om eten bij elkaar te bedelen, toen hij Barin aantrof, in zijn deken gerold en rillend van de koorts. Zonder een woord te zeggen vroeg hij om een glas water, maakte een teken, reciteerde een mantra en gaf de zieke te drinken. Vijf minuten later was de zieke genezen en de monnik
verdwenen. Sri Aurobindo had wel horen spreken over de vreemde vermogens van deze asceten, maar ditmaal had hij het met zijn ogen gezien en hij kwam tot de conclusie dat yoga ook nog voor iets anders kan dienen dan een vlucht. Hij had macht nodig om India te bevrijden.
Er leefde een atheïst in me en een scepticus en ik was er helemaal niet zo zeker van of er een God bestond. ik had het gevoel dat er een machtige waarheid ergens in deze yoga moest schuilen. Toen ik me dus tot de yoga wendde en besloot deze te beoefenen en uit te vinden of mijn idee juist was, deed ik het in deze geest en met deze bede sprak ik tot Hem: ‘Indien Gij zijt, kent Gij mijn hart. Gij weet dat ik niet vraag om Moekti (bevrijding), ik vraag niets waar anderen om vragen. Ik vraag alleen om kracht om deze natie op te heffen, ik vraag alleen om te mogen leven en werken voor dit volk dat ik lief heb.
En zo begaf Sri Aurobindo zich op het yogapad.

De lezer weet wellicht hoe moeilijk het is om de onophoudelijke gedachtenfabriek in ons hoofd stil te maken, Sri Aurobindo bereikte binnen enkele dagen de ervaring van de mentale stilte, die sindsdien een blijvende toestand voor hem was. Het neerdalen van de Kracht, de ontdekking van de ziel, door hem het psychisch wezen genoemd, het bereiken van nirvana, de overgang naar kosmisch bewustzijn… talloze yogische ervaringen vielen hem ten deel. Maar Sri Aurobindo was ook als yogi een revolutionair. Daar waar de traditionele yogi’s hun doel hadden bereikt, daar ging hij verder. Voorbij het nirvana wat voor de boeddhisten het einddoel was van de weg. De trappen van het mentale bewustzijn trede voor trede opstijgend tot aan het hoogst haalbare voor de mens tot dan toe: de bovenmentale regionen. Daar ging hij verder en stuitte op een groot geheim.
Niemand was daar ooit gegaan, zoals hij het zelf omschreef ‘kloppend op een deur waar geen sleutel voor is’.
Een nieuwe stap in de evolutie van de mens die hij ‘het supramentale’ noemde, betekenend: voorbij het mentale.
De laatste jaren van zijn leven leefde hij in afzondering. Zijn spirituele metgezel Mira Alfassa, door hem De Moeder, genoemd kreeg de leiding over de ashram die rondom hem was ontstaan. Samen met de Moeder werkte hij eraan de weg vrij te maken om het nieuwe supramentale bewustzijn in de aardse sfeer te brengen.
Sri Aurobindo was een groot ziener van de evolutie, de mondiale eenheidswording is door hem reeds voorspeld (internet heeft hij natuurlijk nooit meegemaakt), evenals de toenadering van wetenschap en spiritualiteit, het omvallen van politieke en economische stelsels…. en hij voorspelde dat er een moment zou komen waarop wereldwijd yoga beoefend zou gaan worden, waarbij hij yoga definieerde als bewuste zelfontwikkeling.
Zijn leven was de geboorte van een nieuw tijdperk.

Filosoof & schrijver
Sri Aurobindo was ook filosoof en schrijver. Wie zijn teksten heeft gelezen weet dat ze van hoog intellectueel niveau zijn en voor een groot deel van de mensheid bijna onleesbaar. De zinnen zijn lang, vol met moeilijke woorden en zijn analytische betogen gaan verder dan een doorsnee menselijk denkvermogen aankan.
In ons centrum voor Integrale Yoga hebben wij het grote voorrecht dat Lopamudra zijn teksten verslindt. Ze leest daarin haar eigen ervaringen. En door de teksten te lezen met haar leerlingen, maken zij contact met het bewustzijn, de sfeer van Sri Aurobindo.
In een compacte stilte, onbeweeglijk, worden de leerlingen uitgedaagd te klimmen naar de hoogste toppen van hun bewustzijn.

Nadat Sri Aurobindo zich in 1926 had terug getrokken in bijna totale afzondering, onderhield hij het contact met zijn discipelen door het schrijven van brieven. Velen daarvan zijn gebundeld en nog altijd een leidraad voor de zoeker op het integrale yogapad.

Zijn gedichtenepos ‘Savitri’ is de meest omvangrijke gedichtenbundel in de Engelse taal.
Op meeslepend wijze neemt Sri Aurobindo de lezer mee op de ladder van de evolutie, een lange weg vol herkenning, uitmondend in de rivier van Yoga waaruit een nieuwe toekomst voor de mens voortvloeit.
Sri Aurobindo heeft een groot deel van zijn leven gewerkt aan Savitri, hij schreef en herschreef. Zelfs toen hij blind werd, bleef hij er met enkele discipelen aan werken.
Hij liet zich leiden door de Kracht. Het schrijven zelf was een manier om het nieuwe bewustzijn in de aardse sfeer te brengen.

Het had weinig gescheeld of Sri Aurobindo had de Nobelprijs voor de literatuur gekregen voor zijn boek “The life divine’. Het is overigens maar de vraag of hij die geaccepteerd zou hebben, hij zat niet bepaald te wachten op menselijke beoordelingen en schouderklopjes.
Zijn houding naar mensen toe was volkomen onpersoonlijk, hetgeen door een onwetende ziel misschien uitgelegd zou kunnen worden als ongevoelig of onverschillig.
Zijn liefde voor de mensheid toonde hij vlak voor zijn heengaan toen hij zijn trouwe leerling Nolini Kanta Gupta innig omhelsde, als een symbolische omhelzing van de hele mensheid die hij zo lief had en waar hij zijn strijd voor had gestreden. Kort daarna sloot hij zijn aardse ogen voorgoed.
Voorgoed, want als hij terugkomt, zo heeft hij reeds voorspeld, dan zal het zijn in een supramentaal lichaam.

Als het mensdom slechts een glimp zou opvangen van de oneindige vreugde, de volmaakte krachten, de stralende gebieden van spontane kennis en de wijde kalmten van ons wezen, die op ons liggen te wachten in de uitgestrekte gebieden, die onze dierlijke evolutie nog niet heeft veroverd, dan zouden ze alles in de steek laten en nooit rusten tot ze deze schatten hadden verworven. Maar de weg is smal en de deuren zijn moeilijk te forceren en angst, wantrouwen en scepticisme staan daar als de wachtposten der Natuur om ons te verbieden ons af te keren van de minder gebruikelijke weiden.
– SRI AUROBINDO –

 

/door

Auroville, stad van de toekomst

,

Dit jaar viert Auroville haar 50-jarig bestaan. Op 28 februari was de viering van het gouden jubileum van Auroville, de universele stad die in 1968 door de Moeder werd gesticht. Het verhaal van Auroville is zo veelomvattend dat het onmogelijk is het in één artikel samen te vatten. In dit artikel gaan we in op de totstandkoming van Auroville.

‘Auroville wil een universele stad zijn, waar mannen en vrouwen uit alle landen in vrede en toenemende harmonie kunnen leven, boven ieder geloof, iedere politiek en nationaliteit. Het doel van Auroville is het verwerkelijken van de menselijke eenheid’
Met deze tekst begroet Auroville haar bezoekers op de website. Het is een citaat van de Moeder, geboren als Mirra Alfassa, de spirituele metgezel van Sri Aurobindo, door hem de Moeder genoemd, omdat zij de belichaming was van de Goddelijke kracht, in India ook wel shakti genoemd.
Auroville is een droom van Sri Aurobindo en de Moeder, gesticht toen Sri Aurobindo al was heen gegaan en ook de Moeder die in 1973 haar lichaam verliet, heeft de stad nauwelijks tot gestalte zien komen.
Zowel Sri Aurobindo als de Moeder hadden in hun vroegste geschriften de noodzaak geuit om op een bepaald moment een collectief experiment te starten onder optimale omstandigheden – idealiter in de vorm van een stad – om een fundament te creëren voor een nieuw bewustzijn in de wereld. De Ashram zelf, formeel gesticht in 1926, was een eerste poging in die richting. Pas in 1964 vond de Moeder dat het tijd was om zo’n gedurfd experiment op grotere schaal te starten.
De naam ‘Auroville’ is ter ere van Sri Aurobindo gegeven en betekent ook ‘City of Dawn’. Er werd een locatie in de buurt van Pondicherry – waar de ashram gevestigd is – gevonden. De tijd was rijp, het wiel in beweging gezet en de steun begon binnen te komen.

Het ontwerp van Auroville
In haar schets uit 1965 legde de moeder het basisconcept voor Auroville vast. Deze schets toont alle belangrijke activiteitengebieden die de visie zouden vervullen om er een universele stad van te maken. Voor andere dingen gaf ze een vrije hand aan Roger Anger, de Franse architect die ze had aangesteld om toezicht te houden op de fysieke ontwikkeling van de stad.

“Moeder had een aantal kaders gegeven: de verdeling van de stad in vier gebieden, of zones, en het aantal mensen voor wie de stad wordt beoogd (50.000). De verdeling in die vier zones (industrieel, residentieel, internationaal en cultureel) is uniek en heeft geen precedent in de stadsplanning. Op basis van dit schema hebben wij, de architecten en stedenbouwkundigen, suggesties voor haar gedaan. Dit gebeurde in verschillende fasen en uiteindelijk werd de Galaxy aan Moeder gepresenteerd als een model voor Auroville. Het plan werd door haar aanvaard omdat het beantwoordde aan haar richtlijnen. Zij bezielde en leidde het werk. Toen ik op een dag met haar over Auroville sprak, zei ze dat de stad op een subtiel niveau al bestaat, dat het al is geconstrueerd en dat het alleen nodig is om het naar beneden te trekken, om het op aarde te laten neerdalen. ”

Het galaxy model
Het hart van Auroville
In het centrum van Auroville vindt men de ‘ziel van de stad’, de Matrimandir, gelegen in een groot open gebied genaamd ‘Vrede’, van waaruit de toekomstige stad gebouwd zal worden.

De Matrimandir wordt de ziel van Auroville.
Hoe eerder de ziel er is, hoe beter het zal zijn
voor iedereen en vooral voor de Aurovilianen.
– DE MOEDER

De Matrimandir kan worden gezien als een grote gouden bol die uit de aarde lijkt te komen, wat de geboorte van een nieuw bewustzijn symboliseert. De naam ‘Matrimandir’ betekent letterlijk ‘Tempel van de Moeder’. Volgens Sri Aurobindo’s leer staat het ‘Moeder’-concept voor het grote evolutionaire, bewuste en intelligente principe van het Leven, de Universele Moeder, dat de mensheid probeert te helpen om voorbij zijn huidige beperkingen te gaan naar de volgende fase van zijn evolutionaire avontuur, het supramentale bewustzijn.
De ruime innerlijk ruimte op het bovenste halfrond van de Matrimandir is volledig wit, met witmarmeren muren en witte vloerbedekking. In het midden van de innerlijke ruimte staat een bol van puur kristal dat een straal zonlicht die door de opening van de bol naar binnen valt opvangt en weerkaatst. Deze lichtgevende bol straalt natuurlijke verlichting uit in de innerlijke ruimte.

“Het belangrijkste is dit: het spel van de zon in het midden, want dat wordt het symbool, het symbool van toekomstige realisaties.”

De Matrimandir is er voor “hen die willen leren zich te concentreren …” “Geen gefixeerde meditaties, dat allemaal, maar ze zouden daar moeten blijven in stilte, in stilte en concentratie. Een plek om te proberen je bewustzijn te vinden.”
– DE MOEDER

Inauguratie
De inauguratie van Auroville vond plaats op 28 februari 1968 toen ongeveer 5.000 mensen zich verzamelden in de buurt van de banyanboom in het centrum van het toekomstige amfitheater voor een inauguratieceremonie met vertegenwoordigers van 124 landen, waaronder alle staten van India.

De vertegenwoordigers brachten wat aarde mee uit hun thuisland, om te worden gemengd in een witte marmeren, lotusvormige urn, nu geplaatst in het brandpunt van het amfitheater. De Moeder maakte het handvest van Auroville bekend.
Op 28 februari 2018, de 50e verjaardag van Auroville, vindt in het amfitheater de waterceremonie plaats waarbij water uit 321 bronnen van over de hele wereld in de lotusvijver werd gegoten. De volgende video is niet alleen een mooie impressie van deze ceremonie maar geeft ook een prachtig beeld van het amfitheater, de urn met aarde en af en toe verschijnt de Matrimandir in beeld.
Klik hier om de video van de ceremonie te bekijken.

 

/door

Vrede kun je leren…

Vrede kun je leren, is de titel van een boekje van Thomas d’Ansembourg en David van Reybrouk. De titel dekt de lading van het boek: Vrede is een vak en kun je leren, net zoals je een taal leert, of wiskunde of motorrijden.

In 1987 werd op instigatie van de dalai lama het Mind & Life Institute opgericht, een internationaal netwerk voor wetenschappelijk onderzoek. Het idee was de oosterse spiritualiteit tot onderzoeksonderwerp van westerse wetenschappen te maken. De dalai lama behoorde daarmee tot de weinige religieuze leiders in de geschiedenis die niet huiverig staan tegenover rationeel wetenschappelijk onderzoek, maar het juist aanmoedigen. Wetenschap en spiritualiteit kunnen elkaar volgens hem alleen maar versterken. Welk effect heeft meditatie op de menselijke geest? Heeft meditatie een fysiologische basis? Kan meditatie ons welzijn en dat van anderen verhogen?

Sindsdien is meditatie niet langer een atypische bezigheid voor ingewijden, maar een onderwerp dat serieus wordt bestudeerd en waar enkele internationaal gerenommeerde onderzoekers zich over buigen.

Laten we bijvoorbeeld eens kijken welk parcours Matthieu Ricard heeft afgelegd. [..] Enkele jaren geleden is hij uitgeroepen tot ‘de gelukkigste persoon ter wereld’: neurowetenschappers hadden hem gevraagd of ze zijn hersenen onder een scanner mochten bestuderen terwijl hij aan het mediteren was. Ze namen meer gammagolven waar dan men tot nu toe in een menselijk brein hadden kunnen zien. De hersengebieden waar zich de positieve emoties bevinden, vertoonden een abnormaal hoge activiteit.

Vervolgens werd wetenschappelijk aangetoond dat bij mensen die regelmatig mediteren, al was het maar een half uur per dag, de structuur en de werking van de hersenen al na enkele weken veranderen, net zoals dat gebeurt bij mensen die een instrument leren bespelen, een taal leren of voortdurend onder stress staan. Onze hersenen blijken even plooibaar als onze spieren.

Matthieu Ricard heeft alle resultaten van recent onderzoek naar meditatie samengebracht en een monumentaal werk: Altruïsme. De kracht van compassie.[…]

De resultaten zijn verbluffend. De afgelopen vijftien jaren hebben wetenschappers onweerlegbaar vastgesteld dat regelmatig mediteren bevorderlijk is voor prosociaal gedrag, altruïsme, welbevinden, mildheid en compassie. Het verbetert de geestelijke gezondheid en vermindert slapeloosheid, angst en piekeren. Het bevordert de concentratie, de veerkracht, de gemoedsrust, het zelfrespect en het mededogen voor de ander en voor zichzelf. Fysieke pijn wordt beter te verdragen en zelfs cellen verouderen trager, waardoor je dus niet alleen gezonder leeft maar ook langer! […]

Tien minuten geconcentreerd ademhalen en leven in het nu. Het zijn geen minuten waarin je van de aardbodem verdwijnt, maar waarin je weer op aarde landt. Innerlijke vrede begint met een doodeenvoudige handeling, slechts de tijd die het kost om je Facebookpagina voor de zoveelste keer te controleren.

teksten uit: Vrede kun je leren.

debezigebij.nl

/door