The sunlit path – de Moeder

, , ,

” Er is altijd (het is waarschijnlijk onvermijdelijk) het pad van de worsteling en er is het pad dat door de zon wordt verlicht.
En na veel studie en onderzoek heb ik een soort spirituele ambitie gekregen, als het zo genoemd mag worden, om een zonovergoten pad naar de wereld te brengen om de noodzaak van lijden en strijd te elimineren. “

Een opmerkelijk teken van omkering van je vitale wezen, door de invloed van Agni, is dat je je moeilijkheden en obstakels met een glimlach onder ogen ziet. Je zit niet meer in zak en as, klagend over je fouten, je volkomen beteuterd te voelen omdat je op dit moment niet helemaal bij de les bent.
Een depressie verjaag je eenvoudig met een glimlach.  Je maakt je niet druk omdat je fouten maakt: met een glimlach erken je dat je een fout hebt gemaakt en met een glimlach besluit je de dwaasheid in de toekomst niet te herhalen. Depressie en somberheid worden gecreëerd door vijandige krachten die nergens zo blij mee zijn als met het bezorgen van melancholische stemmingen.
Nederigheid is inderdaad één ding en depressie iets heel anders, de eerste een goddelijke beweging en de laatste een zeer ruwe uitdrukking van duistere krachten.
Zie daarom je problemen vreugdevol onder ogen, verzet je met onveranderlijke opgewektheid tegen de obstakels die de weg naar transformatie omringen.
De beste manier om de vijand te verslaan is hem uit te lachen!
Je kunt dagenlang met hem vechten en worstelen zonder dat hij aan kracht inboet; maar lach hem maar een keer uit en zie! hij gaat op de knieën. Een lach van zelfvertrouwen en van geloof in het Goddelijke is de meest verpletterende kracht die mogelijk is – het verstoort het front van de vijand, veroorzaakt verwoesting in zijn gelederen en draagt je triomfantelijk vooruit.

…de “welwillendheid” is de Harmonie (op psychisch vlak natuurlijk), het is de wil dat alles psychologisch gezien goed gaat. Ik vond dit best interessant. En het is goed dat het weer onder de aandacht komt; het is een manier die binnen ieders bereik ligt, die iedereen kan begrijpen – er worden geen buitengewone dingen van je gevraagd: er wordt welwillendheid gevraagd.
Toen ik dit weer tegenkwam, glimlachte ik en vond het amusant, ik zei tegen mezelf: “Nou, ik had hetzelfde kunnen schrijven over opgewektheid! Ik had kunnen zeggen: ‘Wees opgewekt en je zult overal opgewektheid zien.'” – Men kan veel dingen noemen (Moeder draait langzaam haar hand alsof ze verschillende facetten wil presenteren), het doet me altijd denken aan een caleidoscoop met kleurarrangementen om iets anders uit te drukken dat, zodra het wordt uitgedrukt … slinkt, wordt verminderd, veralgemeend en uiteindelijk binnen ieders bereik komt.
Maar op dit moment speelt zich een GEWELDIG conflict op aarde af, en er is deze wonderbaarlijke goddelijke genade altijd helpend, altijd strevend naar het betere en druk uitoefenende:
“Kom nu, wees opgewekt, kom nu, wees welwillend, kom nu, heb, ja, heb die innerlijke harmonie van tevredenheid, hoop, geloof. Accepteer niet de vibraties van …ontbinding – de vibraties die je naar beneden halen, degraderen en tot je vernietiging leiden.”

Er komt een moment waarop het leven zoals het nu is, het menselijk bewustzijn zoals het nu is, absoluut ondraaglijk voor je lijkt, het creëert een soort walging in je, weerzin; en dan zeg je: “Nee, dit is het niet, dit is het niet; dat kan het niet zijn, dit kan zo niet doorgaan.”
Welnu, als je op dat punt komt in je leven, hoef je alleen maar alles – al je inspanning, al je kracht, je hele leven, je hele wezen – in deze kans te gooien, of zo je wilt, in deze uitzonderlijke mogelijkheid die wordt geboden om over te steken naar de andere kant. Wat een verademing om je voeten op het nieuwe pad te zetten, dat wat je ergens anders heen zal leiden!
Het is de moeite waard om heel veel bagage voor achter te laten, om van veel dingen af te komen zodat je die sprong kunt maken. Dat is hoe ik het probleem zie.
In feite is het het verhevenste van alle avonturen, en als iemand ook maar een beetje de ware geest van avontuur in zich heeft, is het de moeite waard alles op het spel te zetten om alles te bereiken.

–  DE MOEDER –

/door

Het zonverlichte pad

, , ,

Het zonverlichte pad is geen zorgeloos vakantietripje, geen leven zonder hindernissen. Het is leven als een kind dat zich overal over verwondert, het rent achter een vlinder aan, verzamelt schelpen op het strand, het speelt het spel van het leven, vertrouwend op de hand van de ouder die altijd ergens op de achtergrond aanwezig is.

Wanneer we opgroeien en volwassen worden, groeit het besef van een grillige, fragiele wereld: vriendschappen die zo mooi waren en toch eindigen, vertrouwen dat wordt beschaamd, en verlies, ziekte en de eindigheid van het leven komen in het vizier.
Er zijn zovele redenen om je zorgen te maken en de zorgen van deze tijd zijn van een orde dat je daartegen wapenen geen beginnen aan is.

De behoefte aan een ‘zonverlichte weg’ wordt steeds groter.

Maar wat is dat dan?
Wegkijken van moeilijkheden en blijven lachen? Blindelings ‘ergens’ op vertrouwen dat ervoor zorgt dat het allemaal wel goed komt?

Wanneer je wel eens heel erg diep hebt gezeten, in een sfeer waar je alleen maar duisternis en moeilijkheden zag, en je hebt op dat moment het licht in jezelf aangeroepen, of op dat moment was er een innerlijke overgave en je toestand veranderde alsof het licht aanging, alles werd letterlijk lichter, je voelde je lichter en ineens zag je mogelijkheden in plaats van beren op de weg, dan heb je het zonverlichte pad leren kennen.

In onze yoga (Integrale Yoga) beoefenen we essenties van de bekende yogawegen, vooral de karma yoga (de yoga van het werken) en we zijn bhakta’s (de weg van de liefde voor God). Er is een vertrouwen in de Kracht van boven, de Goddelijke Shakti, die op een feilloze manier ons kleine leven en deze grote wereld leidt.
Het is een kinderlijk vertrouwen, dat meer en meer groeit naarmate de yogaleerling de ervaring krijgt van de kracht van vertrouwen. En wanneer we terugkijken op ons leven, dan zien we de uitwerking daarvan. Wat heb ik me verzet tegen die wending in mijn leven, maar wat heeft het me verrijkt! Wat leek dat verdriet onoverkomelijk, maar kijk eens hoe ik boven mezelf ben uitgestegen!

Ieder mens die een ontwikkeling doormaakt in het leven, herkent dit.

De kracht van Boven of de Goddelijke Shakti (in het christendom wordt gesproken over de Heilige Geest en de soefi’s noemen het de Geest van Leiding) is geen voos woord. We spreken hier over een Kracht die voelbaar en zichtbaar kan worden in ons leven. Het vertrouwen op die Kracht brengt een soort lichtvoetigheid in het leven. Nee, je kijkt niet weg, sterker nog, je hebt de moed om je eigen demonen in de ogen te kijken, want je weet, als ik dit gevecht aanga, dan is de overwinning zeker.

De Moeder glimlachte, en haar lach probeerde ze onder alle omstandigheden te behouden.
In ons magazine van deze zomer lees je diverse teksten van haar, zoals zij het kon zeggen, in alle eenvoud met een overtuigingskracht die onmiddellijk een verandering in je teweeg kan brengen.
Maar ook Sri Aurobindo komt aan het woord en Sri Chinmoy die een volgeling van hem was.

Heel veel leesplezier en laten we elkaar ontmoeten op het zonverlichte pad!

/door

Evolutionaire yoga

, , ,

Integrale Yoga wordt ook wel evolutionaire yoga genoemd.
Dat kun je op verschillende manieren opvatten.
Evolutionaire yoga betekent we naar onszelf als mens kijken als een product van de evolutie.

De evolutie van de aarde begint bij materie (de rots, de aarde), vervolgt via plant en dier (het principe van leven) naar de mens, die het denkvermogen belichaamt.
Aangezien wij als mens ook uit materie bestaan, nl. een stoffelijk lichaam bezitten, zullen de wetten van de materie invloed op ons hebben. Als mens bezitten we ook een levenskracht, zoals de plant en het dier, we leven, we bewegen, groeien en planten ons voort. De wetten van het leven zullen dus ook invloed op ons hebben.
De mens heeft als enige wezen op aarde een min of meer ontwikkeld denkvermogen, waarover de Veda’s zeggen dat er lang gewacht is op een wezen dat voldoende ontwikkeld was om te kúnnen denken, zodat het mentale vermogen op aarde kon incarneren.

Yoga evolueert mee met de evolutie van de mens, tenminste zo zou het moeten gaan. De mens van 5.000 jaar geleden was een andere mens dan die van nu. Het denkvermogen van de mens is inmiddels zo algemeen ontwikkeld, dat het bij een steeds grotere groep mensen gebruikt wordt om het leven richting te geven.
Bij dit ontwikkelen van het denken komen we uiteraard allerlei aspecten tegen, zoals het nut van gezond verstand, analyseren, abstract denken, maar ook de nadelen zoals piekeren en niet meer kunnen stoppen met denken. Het tot rust brengen van het denken is dan de eerste taak waar we voor staan.
Naarmate we oefenen gaan we er achter komen dat het denkvermogen zijn grenzen kent en dat die overstegen moeten worden om verder te komen.
We ontwikkelen dan een intuïtief denkvermogen, waar de stilte de absolute voorwaarde voor is. De Moeder zegt hierover: er is niets dat het denkvermogen kan doen dat niet en zelfs beter gedaan kan worden in de absolute stilte van het bewustzijn. Dit is een grote overgang voor ons als mens, een ander functioneren, dat tijd nodig heeft om aan het bewustzijn toegevoegd te worden.

Yoga betekent allereerst het zoeken naar de ziel, het vinden van de ziel, het bevrijden van de ziel uit haar gevangenschap in lichaam en denken.
Ook in de Integrale Yoga. Maar in tegenstelling tot de oude yoga’s is dit niet het einddoel, maar de eerste stap.
De tweede stap zou je kunnen omschrijven als leven vanuit de ziel.
Het betekent dus dat je je niet van het leven afzondert om je ziel te bevrijden, maar dat je in contact blijft met het leven door te werken, door te leven.
Hier begint het werk van de integrale yoga.

Het is prima om in de rust van de yogales een mooie meditatieve ervaring te hebben, of volledig tot rust te komen. Maar het is onwaarschijnlijk mooi als meditatie je overkomt als je op straat loopt of in de supermarkt. Het is fijn om je rustig te voelen na een ontspanningsoefening, maar hoe waardevol is het die rust te ervaren in een verhit gesprek, in een moeilijke beslissing, in de turbulentie van het leven?
Deze visie van Sri Aurobindo zou afwijken van de standaard gedachte van yoga.
Hij wilde de aarde niet verlaten om het goddelijke te vinden en ook niet de hemel verlaten om de aarde te winnen, maar de ogenschijnlijke onverenigbaarheid van hemel en aarde oplossen door een andere visie.
Hij wilde zijn yoga niet gebruiken om de wereld te ontvluchten, maar om het leven te veranderen. En het leven veranderen begint bij jezelf.

Evolutionaire yoga betekent te leren begrijpen welke invloed de evolutie heeft op onze pogingen tot innerlijke vooruitgang. Vooruitgang en groei zijn de sleutelwoorden van evolutie, maar we dragen oeroude gewoontes met ons mee die de verandering van ons bewustzijn in de weg staan. Alleen in de spirituele ervaring is er de vrijheid van de ziel, op aarde is er gebondenheid, afhankelijkheid, lijden, onrecht, zwaartekracht.

Na het tot rust brengen van het denken zullen we in aanraking komen met onze lagere bewustzijnslagen, zoals die van ambitie en verlangen en die van angst tot verandering die uiteindelijk de angst voor het einde van het leven als fundament heeft.
De knopen van verlangen zullen moeten worden losgemaakt, verlangen heeft de kleur van nooit bevredigd te zijn.
Omdat we vrije mensen zijn, mogen we zelf kiezen of we een leven willen leiden waarbij onze ziel gevangen blijft in de bevrediging van verlangens, maar de ziel wacht grotere koninkrijken.

Als materie de basis is van het leven op aarde, is ons lichaam dat ook.
Ons lichaam draagt dus ook informatie van miljoenen jaren evolutie in zich.
De wetenschap begint er langzaam achter te komen dat lichamelijke reacties een oeroude bron hebben en dat dit fundament niet zomaar te wijzigen is.

In deze yoga is het belangrijk om van begin af aan te leren de ladder van het bewustzijn niet alleen te bestijgen om het hogere bewustzijn te ontdekken, maar ook om de treden achter je niet te verbranden. Ons bewustzijn blijft in contact met het meest materiele gedurende de klim naar het hogere bewustzijn, zodat de kracht van de geest langs diezelfde ladder ook kan afdalen en in toenemende mate zeggenschap kan krijgen over ons aardse mens-zijn: denken, leven en lichaam. “Wat heb je eraan als je zelf ontsnapt naar de lichtende hoogten maar alles in het aardse onveranderd blijft?” , zou Sri Aurobindo zeggen.
Het paste niet bij hem.
Zijn Yoga is de yoga van de verandering van het aardse bewustzijn.
Dat is stap drie.
Hier is veel moed voor nodig, wijsheid en kracht.
Er is echter een grote hulp voor ons beschikbaar: de kracht van de geest die ons helpt bij ons vallen en opstaan.
Naarmate we vorderen op het pad leren we deze neerdalende kracht kennen en durven we ons meer en meer over te geven aan het goddelijke. We leren het spel van de tegendelen aan te gaan, niet alleen om te leren uitstijgen boven de tegendelen, zoals iedere yoga doet, maar om ze in onszelf te omvatten en uit het tegendeel haar licht te bevrijden.
Om de vreugde van hoog boven hier op aarde, diep beneden, te ervaren.
Om het goddelijke niet alleen innerlijk te ontdekken, maar ook als het fundament van alles op aarde.
God Geest ontmoet God Materie, zou Sri Aurobindo zeggen.

Wij allemaal worden gedreven door de noodzaak te veranderen.
Voor de één is het dringender dan voor de ander.
Evolutie betekent voortdurende verandering en groei.
Alles wat je in jezelf tot stand brengt omdat het je wordt opgelegd, zal niet blijvend van jou zijn. Als je wilt veranderen, doe je dat in volkomen vrijheid.
Yoga kan je houvast bieden op je zoektocht, yoga kan je kennis en inzicht geven, wonderschone ervaringen die uitkomen op nog hogere ervaringen.
Want deze yoga wordt niet gedacht, ze wordt geleefd.
Er is geen einde aan deze boeiende reis van ons bewustzijn.

Lopamudra, juli 2021

/door

Het avontuur van het bewustzijn

, , ,

Voorwoord uit het boek: Het avontuur van het bewustzijn door Satprem (geschreven in 1970)

Het tijdperk van avonturen is voorbij. Zelfs als we naar het zevende melkwegstelsel gaan, gaan we daarheen gehelmd en gemechaniseerd, en vinden we onszelf terug zoals we zijn: kinderen, oog in oog met de dood, levenden die niet goed weten hoe ze leven, noch waarom, noch waarheen ze gaan. En op aarde weten we best, dat de tijd van Cortez en Pizarro voorbij is: hetzelfde  Mechaniek sluit ons in, de val klapt dicht. Maar zoals altijd blijkt ook hier, dat onze zwaarste tegenspoed de beste gelegenheid is die ons geboden kan worden, en dat de donkere gang alleen maar een gang is die leidt naar een groter licht. We staan dus met de rug tegen de muur, oog in oog met het laatste gebied dat ons nog rest om te onderzoeken, het laatste avontuur: onszelf.

Er zijn tekenen in overvloed, ze zijn eenvoudig en spreken voor zichzelf. Het belangrijkste verschijnsel van de laatste tien jaar is niet de reis naar de maan, maar de ‘trips’ met de drugs, de grote volksverhuizing naar de bergweiden van de hippies, en de gisting onder de studenten over de hele wereld. En waar zouden we heen moeten gaan? Er is geen ruimte meer op de wemelende stranden, geen ruimte meer op de overvolle wegen, geen ruimte meer in de steeds groeiende termietenheuvels van onze steden. We zullen elders een opening moeten vinden.

Maar er zijn allerlei soorten ‘elders’. Dat van de drugs is onzeker en bezaaid met gevaren, en vooral: het is afhankelijk van een extern hulpmiddel – een ervaring moet te verkrijgen zijn wanneer men dat wil en waar dan ook, midden op de markt zo goed als in de eenzaamheid van onze kamer, anders is het geen ervaring, maar een afwijking of een vorm van slavernij. Dat van de psychoanalyse blijft voor het moment beperkt tot een paar slechtverlichte spelonken, en bovenal ontbreekt het haar aan die hefboom van bewustzijn, die de mens in staat stelt te gaan waar hij wil, als meester en niet als machteloze getuige of ziekelijk slachtoffer. Dat van de religie is beter verlicht, maar ook dat is afhankelijk, van een god of een dogma, en vooral: het sluit ons op in één soort ervaring, want men kan net zo goed, en zelfs beter, de gevangene zijn van gindse werelden dan van de wereld hier. En tenslotte wordt de waarde van de ervaring bepaald door haar vermogen het leven te transformeren, anders worden we geconfronteerd met een bedrieglijke droom of een hallucinatie.

Sri Aurobindo laat ons een dubbele ontdekking doen, die we dringend nodig hebben, als we niet alleen een uitlaatklep zoeken voor de ons verstikkende chaos, maar onze wereld willen transformeren. Want als we hem stap voor stap volgen in zijn ongelofelijk onderzoek – zijn techniek van de innerlijke ruimte, om zo te zeggen – dan worden we geleid naar de grootste ontdekking aller tijden, naar de poort van het Grote Geheim dat de uiterlijke wereld moet veranderen, namelijk dat bewustzijn een vermogen is. Verbijsterd als we zijn door de ‘onontkoombare’ wetenschappelijke omstandigheden waarin we geboren zijn, zou het kunnen lijken of de enige hoop van de mens ligt in een progressieve uitbreiding van zijn machines, die beter zullen zien dan hij, beter zullen horen dan hij, beter zullen rekenen dan hij, beter zullen genezen dan hij – en die tenslotte misschien beter zullen leven dan hij. Het gaat er evenwel om te ontdekken, dat wij het beter kunnen dan onze machines, en dat het enorme Mechaniek dat ons verstikt even snel in puin kan vallen als het is ontstaan, als we alleen maar de ware macht zouden aanraken en in ons eigen hart afdalen als methodische, rigoureuze en lucide onderzoekers.

Dan zullen we misschien ontdekken, dat die prachtige twintigste eeuw van ons zich nog maar in het Stenen Tijdperk van de psychologie bevond, en dat we met al onze wetenschap de ware Wetenschap van het Leven nog niet zijn binnengegaan, noch het meesterschap over de wereld en over onszelf, en dat zich voor ons perspectieven openen van een volmaaktheid, een harmonie en een schoonheid, waarnaast onze grootse ontdekkingen zullen verbleken tot het gepruts van een beginneling.

Satprem,
Pondicherry, 27 januari 1970

/door

Drie basisprincipes van onderwijs

, , ,

Het eerste principe van werkelijk onderwijs is dat niets kan worden aangeleerd. De opvoeder of leraar is geen instructeur of opdrachtgever, hij is een helper en een gids. Het is zijn taak om aan te wijzen en niet om iets op te dringen. Hij is er niet om het verstand van de leerling te trainen, maar alleen om de leerling te laten zien hoe hij zijn instrumenten van kennis kan perfectioneren. De leraar helpt de leerling zijn eigen kennis op te doen. Hij roept de kennis die binnenin is niet op; hij laat hem alleen zien waar deze ligt en hoe het naar de oppervlakte kan komen.

Het tweede principe is dat het intellect zelf aangesproken dient te worden voor het eigen groeiproces. Het idee dat een kind gemaakt kan worden naar het beeld dat door de ouders of een leraar gewenst is, is barbaars en onwetend. Het kind dient te worden aangespoord om uit zichzelf te groeien in overeenstemming met zijn eigen aard. Ouders kunnen geen grotere fout begaan dan het op voorhand arrangeren dat hun kind bepaalde kwaliteiten, capaciteiten, ideeën en deugden zal ontwikkelen of dat het voorbereid wordt op een vooraf bedachte carrière. Door de natuur te dwingen om het eigen dharma  los te laten, wordt permanente schade toegebracht. Het beschadigt de groei en doet de perfectie teniet. Het is een egoïstische tirannie over een menselijke ziel en een wond voor de samenleving, die het voordeel verliest van het beste dat hem gegeven zou kunnen worden. De samenleving wordt dan gedwongen om in plaats van de perfectie waarover het had kunnen beschikken, iets dat imperfect en kunstmatig, tweederangs, plichtmatig en gewoontjes is, te accepteren.

Ieder mens heeft iets Goddelijks in zich, iets van zichzelf, een mogelijkheid tot kracht en perfectie, hoe klein ook, dat God hem aanbiedt om te ontvangen of te weigeren. De taak is om het te vinden, het te ontwikkelen en het te gebruiken. Het belangrijkste doel van de opvoeding en onderwijs zou moeten zijn om de groeiende ziel te helpen om het beste uit zichzelf te halen en het te perfectioneren voor een nobel gebruik.

Het derde principe van onderwijs is om te werken van klein naar groot. Van dat wat reeds is, naar dat wat zal zijn. De basis en de aard van een mens is bijna altijd -naast het verleden van zijn ziel- gelegen in zijn erfelijkheid, zijn omgeving, zijn nationaliteit, zijn land, zijn bron van inkomsten, de lucht die hij ademt, dat wat hij ziet, geluiden die hij hoort en de gebruiken waaraan hij gewend is. Ze vormen hem, ongemerkt, sterk. Vandaaruit moeten we beginnen. We moeten de natuur niet uit de aarde rukken waarin het opgroeit. Ook moeten we het verstand niet alleen maar blootstellen aan beelden en ideeën van een leven dat ver af staat van het alledaagse leven. Als er iets van buitenaf moet worden opgenomen, dan moet het worden aangereikt en niet worden opgedrongen. Een vrije en natuurlijke groei is een voorwaarde voor werkelijke ontwikkeling.

CWSA 1:384-385

 

 

/door

Ramchandra, de parel uit Nepal

, , ,

Vorig jaar ging Dalilah Abdoun, centrumleidster van “Dalilah, Integrale Yoga & Meditatie” uit Zeeland voor een rondreis naar Noord- India en Nepal. Voor ze naar Kathmandu afreisde googelde ze of er een connectie te vinden was met Sri Aurobindo en zo vond ze de Sri Aurobindo ashram van Ramchandra.
Ze stuurde hem een e-mail met de vraag of ze de ashram mocht bezoeken en kreeg de volgende dag een antwoord. Ze was van harte welkom!

Na een taxirit van een klein uur, want in Nepal duurt een rit van 10 km al snel een uur, bereikte ze de bestemming in een rustig gelegen deel buiten de stad waar de ashram ligt tegen een berg.
Bij aankomst in de ashram was het rustig. De kinderen zaten op school en voor de school zaten een paar franse stagiaires die voor een uitwisselingsproject Nepal bezochten.
Ze werd hartelijk ontvangen door Ramchandra die haar een rondleiding gaf en of ze toch wilde blijven eten….

De tour bracht haar door de biologische moestuin naar de koeienstallen; de schuur waar ze meel malen; de slaapplaatsen van de jongens en die van de meisjes. De ruimte waar ze sjaals weven zat op slot. Enkele jaren geleden besloot een stel 4-jarige kinderen om een handje te helpen in de weverij. Die goedbedoelde actie had niet zo goed uitgepakt. Ze hebben veel werk moeten weggooien.  Vol trots toonde Ramchandra de nieuwe school. De oude school was door de aardbeving verwoest.

Over Ramchandra

Op 12-jarige leeftijd loopt Ramchandra (geboren in 1963) van huis weg. Hij is de oudste van een gezin met zes kinderen, woont in een zeer arm dorp in Nepal en de toekomst heeft niet veel te bieden. Samen met een  vriend vertrekt hij naar India.
Vele jaren en avonturen later krijgt hij op 20-jarige leeftijd een boek van Sri Aurobindo in handen en besluit om naar het zuiden te gaan naar Auroville en naar de ashram van Sri Aurobindo. Hij besluit er te gaan wonen en werken.
Hij verblijft twaalf jaar in de ashram en vult zijn dagen met Karma Yoga. Het leven is goed maar na verloop van tijd gaat er iets knagen bij hem en hij besluit om te voet naar Nepal terug te keren.
Bij thuiskomst ziet hij de armoede en raakt het hem diep in zijn hart. Hij gaat nog terug naar Pondicherry maar maakt van daaruit plannen voor een toekomst in Nepal. Met een klein stukje land, een koe en een lemen hut begint hij er een ashram om straatkinderen een onderdak, eten en later ook onderwijs te bieden.

Nu, 25 jaar later en ruim 1.000 kinderen verder, werkt Ram nog steeds aan een mooie toekomst voor kinderen. De ashram biedt in de eerste plaats een veilige thuishaven voor honderd straatkinderen waarvan de ouders niet meer leven. Soms worden ze als baby te vondeling gelegd.
Toen Dalilah hem vroeg of hij ooit kinderen geweigerd had legde hij uit dat er dubieuze gevallen zijn, kinderen van gescheiden ouders… maar meisjes weigert hij nooit omdat hij weet dat wanneer ze op straat komen te staan ze veelal in India verkocht worden.
De kinderen hebben een lesprogramma dat o.a. bestaat uit: yoga, meditatie, hygiëne, toneel maar bijvoorbeeld ook Frans. Ze werken mee in de ashram en ze leren een vak. En dat alles in de geest van Sri Aurobindo en De Moeder.

Tijdens Dalilahs verblijf vertelde Ramchandra dat hij die zomer (2018) naar Frankrijk zou komen. Hij zou daar workshops gaan geven en Dalilah nodigde hem uit naar Zeeland te komen om daar ook workshops te geven. Het contact tussen hen ging zo makkelijk. Alsof ze elkaar al jaren kenden.

In de zomer van 2018 was Ramchandra twee weken in Zeeland om workshops te geven. Men kreeg toen een voorstelling van traditionele Nepalese & Indiase dans. Hij vertelde over zijn leven en werk in de ashram en er was de mogelijkheid om vragen aan hem te stellen. Er werd afgesloten met Yoga Nidra.
Ook dit jaar komt Ramchandra naar Nederland.

Van 1 t/m 7 juli geeft hij in Zeeland een 1, 4 of 7 daagse retraite. Op zondagavond 7 juli zal hij een lezing in Rotterdam geven. De opbrengst van alle activiteiten komt ten goede aan de ashram van Ramchandra.

Lezers van deze blog zijn van harte welkom deel te nemen aan één van de programma’s.
Voor meer informatie en aanmelden klik hier.

 

 

 

 

 

 

 

/door

Sri Aurobindo, Yogi, filosoof, schrijver en vrijheidsstrijder

, ,

Sri Aurobindo leefde zo vele levens in één leven dat het nauwelijks te bevatten is dat zoveel genialiteit zich in één persoon verenigd heeft.
Het project een artikel te schrijven over zijn leven is bij voorbaat al mislukt, maar wij wagen een poging hiertoe uit liefde voor het bevrijdende werk, niet alleen voor India, maar voor de hele mensheid, dat Sri Aurobindo heeft verzet.

Vrijheidsstrijder
Toen Aurobindo Ghose in 1872 werd geboren was India een kolonie van Engeland. Zijn vader had in Engeland medicijnen gestudeerd en was volkomen verengelst terug gekomen. Hij was niet van plan zijn zoons te laten besmetten met het wazige en achterlijke mysticisme van India en stuurde zijn drie zoons op zeer jonge leeftijd naar Engeland om daar geschoold te worden. Aurobindo was toen 7 jaar.
Na een leven vol moeilijkheden, kou en geldtekort, een studie aan Cambridge waar hij uitmuntte in Griekse en Latijnse poëzie, keerde hij op 20-jarige leeftijd terug naar zijn vaderland. Zijn beide ouders waren inmiddels overleden, hij sprak vloeiend vele Westerse talen, maar zijn moedertaal moest hij opnieuw leren spreken.

Hij was verbijsterd door de berusting van zijn eigen volk in de overheersing van de Engelsen en zoals hij door zijn Westerse opvoeding had geleerd werd zijn verbijstering omgezet in daden.
Hij sprak de Engelsen niet aan op de grove inname van zijn land en overheersing van zijn volk, hij begon een dialoog met de Indiërs om hen bewust te maken van de absurde situatie die was ontstaan. Dit deed hij o.a. door een tijdschrift uit te geven met de toepasselijk naam: De lotus en de dolk.
De Britten hadden al snel door dat ze hier met iemand te maken hadden die heel gevaarlijk voor hen was. Hij was opgevoed in hun cultuur en hij was bereid terug te vechten met gelijke wapens. Meerdere keren werd hij gevangen gezet en het had een haar gescheeld of hij was aan de galg gestorven.
Tijdens zijn laatste gevangenschap kreeg hij de ervaring van kosmisch bewustzijn (de ervaring van eenheidsbewustzijn, in alle verscheidenheid ervaar je het gevoel van eenheid) die hij als volgt omschreef.
Ik keek naar de gevangenis die me van mensen afzonderde, en het waren niet langer de hoge muren die me gevangen hielden; nee, het was Vasudeva* die me omringde. Ik liep onder de takken van de boom voor mijn cel door, maar het was niet de boom, ik wist dat het Vasudeva was, het was Sri Krishna* die ik daar zag staan en zijn schaduw over me heen wierp. Ik keek naar de tralies van mijn cel, het hek dat als deur diende en weer zag ik Vasudeva, Het was Narayana* die op wacht stond en me bewaakte.

* Een van de namen van het Goddelijke

Toen de dag van de uitspraak kwam en iedereen de doodstraf verwachtte, werd zijn advocaat plotseling door een ingeving gegrepen, die zich aan alle aanwezigen meedeelde en de rechters schokte: “Lang na zijn dood zullen zijn woorden worden herhaald, niet alleen in India, maar ver over de zeeën en in verre landen. Want ik zeg U: een mens als hij staat niet alleen hier voor dit tribunaal, maar voor het Hoogste gerechtshof der Geschiedenis.”
Op 5 mei 1901 werd Sri Aurobindo na een jaar gevangenschap vrij gesproken.

In 1910 trok Sri Aurobindo zich terug uit de politiek. Hij vestigde zich in Pondicherry, een overblijfsel van de Franse bezetting van India waar hij later zijn Franse spirituele metgezel Mirra Alfassa zou ontmoeten.
Vanaf dat moment zou zijn strijd voor innerlijke bevrijding van de mensheid centraal staan.

De bevrijding van India werd op 15 augustus 1947 uitgesproken; op de verjaardag van Sri Aurobindo.

Yogi en Ziener
Maar we nemen je nog even een stukje mee terug in de tijd. Want sprekende over de politieke loopbaan van Sri Aurobindo, zou je bijna vergeten dat deze parallel liep aan zijn yogaweg. Toen Sri Aurobindo op 20-jarige leeftijd weer in India kwam wonen moest hij niets hebben van yoga.
“Een yoga, die van me eist, dat ik de wereld opgeef, is niets voor mij; alleen gered worden, terwijl de wereld aan haar lot wordt overgelaten ervaar ik bijna als onsmakelijk.”
Maar op een zekere dag was Sri Aurobindo getuige van een merkwaardige scene, ook al was die voor India heel gewoon; zijn broer Barin was ziek geworden door een kwaadaardige koorts, toen er een van die halfnaakte monniken aan de deur kwam, die men nagasanyasin noemt en wier lichaam bedekt is met as. Hij ging vermoedelijk, zoals gewoonlijk, van deur tot deur om eten bij elkaar te bedelen, toen hij Barin aantrof, in zijn deken gerold en rillend van de koorts. Zonder een woord te zeggen vroeg hij om een glas water, maakte een teken, reciteerde een mantra en gaf de zieke te drinken. Vijf minuten later was de zieke genezen en de monnik
verdwenen. Sri Aurobindo had wel horen spreken over de vreemde vermogens van deze asceten, maar ditmaal had hij het met zijn ogen gezien en hij kwam tot de conclusie dat yoga ook nog voor iets anders kan dienen dan een vlucht. Hij had macht nodig om India te bevrijden.
Er leefde een atheïst in me en een scepticus en ik was er helemaal niet zo zeker van of er een God bestond. ik had het gevoel dat er een machtige waarheid ergens in deze yoga moest schuilen. Toen ik me dus tot de yoga wendde en besloot deze te beoefenen en uit te vinden of mijn idee juist was, deed ik het in deze geest en met deze bede sprak ik tot Hem: ‘Indien Gij zijt, kent Gij mijn hart. Gij weet dat ik niet vraag om Moekti (bevrijding), ik vraag niets waar anderen om vragen. Ik vraag alleen om kracht om deze natie op te heffen, ik vraag alleen om te mogen leven en werken voor dit volk dat ik lief heb.
En zo begaf Sri Aurobindo zich op het yogapad.

De lezer weet wellicht hoe moeilijk het is om de onophoudelijke gedachtenfabriek in ons hoofd stil te maken, Sri Aurobindo bereikte binnen enkele dagen de ervaring van de mentale stilte, die sindsdien een blijvende toestand voor hem was. Het neerdalen van de Kracht, de ontdekking van de ziel, door hem het psychisch wezen genoemd, het bereiken van nirvana, de overgang naar kosmisch bewustzijn… talloze yogische ervaringen vielen hem ten deel. Maar Sri Aurobindo was ook als yogi een revolutionair. Daar waar de traditionele yogi’s hun doel hadden bereikt, daar ging hij verder. Voorbij het nirvana wat voor de boeddhisten het einddoel was van de weg. De trappen van het mentale bewustzijn trede voor trede opstijgend tot aan het hoogst haalbare voor de mens tot dan toe: de bovenmentale regionen. Daar ging hij verder en stuitte op een groot geheim.
Niemand was daar ooit gegaan, zoals hij het zelf omschreef ‘kloppend op een deur waar geen sleutel voor is’.
Een nieuwe stap in de evolutie van de mens die hij ‘het supramentale’ noemde, betekenend: voorbij het mentale.
De laatste jaren van zijn leven leefde hij in afzondering. Zijn spirituele metgezel Mira Alfassa, door hem De Moeder, genoemd kreeg de leiding over de ashram die rondom hem was ontstaan. Samen met de Moeder werkte hij eraan de weg vrij te maken om het nieuwe supramentale bewustzijn in de aardse sfeer te brengen.
Sri Aurobindo was een groot ziener van de evolutie, de mondiale eenheidswording is door hem reeds voorspeld (internet heeft hij natuurlijk nooit meegemaakt), evenals de toenadering van wetenschap en spiritualiteit, het omvallen van politieke en economische stelsels…. en hij voorspelde dat er een moment zou komen waarop wereldwijd yoga beoefend zou gaan worden, waarbij hij yoga definieerde als bewuste zelfontwikkeling.
Zijn leven was de geboorte van een nieuw tijdperk.

Filosoof & schrijver
Sri Aurobindo was ook filosoof en schrijver. Wie zijn teksten heeft gelezen weet dat ze van hoog intellectueel niveau zijn en voor een groot deel van de mensheid bijna onleesbaar. De zinnen zijn lang, vol met moeilijke woorden en zijn analytische betogen gaan verder dan een doorsnee menselijk denkvermogen aankan.
In ons centrum voor Integrale Yoga hebben wij het grote voorrecht dat Lopamudra zijn teksten verslindt. Ze leest daarin haar eigen ervaringen. En door de teksten te lezen met haar leerlingen, maken zij contact met het bewustzijn, de sfeer van Sri Aurobindo.
In een compacte stilte, onbeweeglijk, worden de leerlingen uitgedaagd te klimmen naar de hoogste toppen van hun bewustzijn.

Nadat Sri Aurobindo zich in 1926 had terug getrokken in bijna totale afzondering, onderhield hij het contact met zijn discipelen door het schrijven van brieven. Velen daarvan zijn gebundeld en nog altijd een leidraad voor de zoeker op het integrale yogapad.

Zijn gedichtenepos ‘Savitri’ is de meest omvangrijke gedichtenbundel in de Engelse taal.
Op meeslepend wijze neemt Sri Aurobindo de lezer mee op de ladder van de evolutie, een lange weg vol herkenning, uitmondend in de rivier van Yoga waaruit een nieuwe toekomst voor de mens voortvloeit.
Sri Aurobindo heeft een groot deel van zijn leven gewerkt aan Savitri, hij schreef en herschreef. Zelfs toen hij blind werd, bleef hij er met enkele discipelen aan werken.
Hij liet zich leiden door de Kracht. Het schrijven zelf was een manier om het nieuwe bewustzijn in de aardse sfeer te brengen.

Het had weinig gescheeld of Sri Aurobindo had de Nobelprijs voor de literatuur gekregen voor zijn boek “The life divine’. Het is overigens maar de vraag of hij die geaccepteerd zou hebben, hij zat niet bepaald te wachten op menselijke beoordelingen en schouderklopjes.
Zijn houding naar mensen toe was volkomen onpersoonlijk, hetgeen door een onwetende ziel misschien uitgelegd zou kunnen worden als ongevoelig of onverschillig.
Zijn liefde voor de mensheid toonde hij vlak voor zijn heengaan toen hij zijn trouwe leerling Nolini Kanta Gupta innig omhelsde, als een symbolische omhelzing van de hele mensheid die hij zo lief had en waar hij zijn strijd voor had gestreden. Kort daarna sloot hij zijn aardse ogen voorgoed.
Voorgoed, want als hij terugkomt, zo heeft hij reeds voorspeld, dan zal het zijn in een supramentaal lichaam.

Als het mensdom slechts een glimp zou opvangen van de oneindige vreugde, de volmaakte krachten, de stralende gebieden van spontane kennis en de wijde kalmten van ons wezen, die op ons liggen te wachten in de uitgestrekte gebieden, die onze dierlijke evolutie nog niet heeft veroverd, dan zouden ze alles in de steek laten en nooit rusten tot ze deze schatten hadden verworven. Maar de weg is smal en de deuren zijn moeilijk te forceren en angst, wantrouwen en scepticisme staan daar als de wachtposten der Natuur om ons te verbieden ons af te keren van de minder gebruikelijke weiden.
– SRI AUROBINDO –

 

/door

Auroville, stad van de toekomst

,

Dit jaar viert Auroville haar 50-jarig bestaan. Op 28 februari was de viering van het gouden jubileum van Auroville, de universele stad die in 1968 door de Moeder werd gesticht. Het verhaal van Auroville is zo veelomvattend dat het onmogelijk is het in één artikel samen te vatten. In dit artikel gaan we in op de totstandkoming van Auroville.

‘Auroville wil een universele stad zijn, waar mannen en vrouwen uit alle landen in vrede en toenemende harmonie kunnen leven, boven ieder geloof, iedere politiek en nationaliteit. Het doel van Auroville is het verwerkelijken van de menselijke eenheid’
Met deze tekst begroet Auroville haar bezoekers op de website. Het is een citaat van de Moeder, geboren als Mirra Alfassa, de spirituele metgezel van Sri Aurobindo, door hem de Moeder genoemd, omdat zij de belichaming was van de Goddelijke kracht, in India ook wel shakti genoemd.
Auroville is een droom van Sri Aurobindo en de Moeder, gesticht toen Sri Aurobindo al was heen gegaan en ook de Moeder die in 1973 haar lichaam verliet, heeft de stad nauwelijks tot gestalte zien komen.
Zowel Sri Aurobindo als de Moeder hadden in hun vroegste geschriften de noodzaak geuit om op een bepaald moment een collectief experiment te starten onder optimale omstandigheden – idealiter in de vorm van een stad – om een fundament te creëren voor een nieuw bewustzijn in de wereld. De Ashram zelf, formeel gesticht in 1926, was een eerste poging in die richting. Pas in 1964 vond de Moeder dat het tijd was om zo’n gedurfd experiment op grotere schaal te starten.
De naam ‘Auroville’ is ter ere van Sri Aurobindo gegeven en betekent ook ‘City of Dawn’. Er werd een locatie in de buurt van Pondicherry – waar de ashram gevestigd is – gevonden. De tijd was rijp, het wiel in beweging gezet en de steun begon binnen te komen.

Het ontwerp van Auroville
In haar schets uit 1965 legde de moeder het basisconcept voor Auroville vast. Deze schets toont alle belangrijke activiteitengebieden die de visie zouden vervullen om er een universele stad van te maken. Voor andere dingen gaf ze een vrije hand aan Roger Anger, de Franse architect die ze had aangesteld om toezicht te houden op de fysieke ontwikkeling van de stad.

“Moeder had een aantal kaders gegeven: de verdeling van de stad in vier gebieden, of zones, en het aantal mensen voor wie de stad wordt beoogd (50.000). De verdeling in die vier zones (industrieel, residentieel, internationaal en cultureel) is uniek en heeft geen precedent in de stadsplanning. Op basis van dit schema hebben wij, de architecten en stedenbouwkundigen, suggesties voor haar gedaan. Dit gebeurde in verschillende fasen en uiteindelijk werd de Galaxy aan Moeder gepresenteerd als een model voor Auroville. Het plan werd door haar aanvaard omdat het beantwoordde aan haar richtlijnen. Zij bezielde en leidde het werk. Toen ik op een dag met haar over Auroville sprak, zei ze dat de stad op een subtiel niveau al bestaat, dat het al is geconstrueerd en dat het alleen nodig is om het naar beneden te trekken, om het op aarde te laten neerdalen. ”

Het galaxy model
Het hart van Auroville
In het centrum van Auroville vindt men de ‘ziel van de stad’, de Matrimandir, gelegen in een groot open gebied genaamd ‘Vrede’, van waaruit de toekomstige stad gebouwd zal worden.

De Matrimandir wordt de ziel van Auroville.
Hoe eerder de ziel er is, hoe beter het zal zijn
voor iedereen en vooral voor de Aurovilianen.
– DE MOEDER

De Matrimandir kan worden gezien als een grote gouden bol die uit de aarde lijkt te komen, wat de geboorte van een nieuw bewustzijn symboliseert. De naam ‘Matrimandir’ betekent letterlijk ‘Tempel van de Moeder’. Volgens Sri Aurobindo’s leer staat het ‘Moeder’-concept voor het grote evolutionaire, bewuste en intelligente principe van het Leven, de Universele Moeder, dat de mensheid probeert te helpen om voorbij zijn huidige beperkingen te gaan naar de volgende fase van zijn evolutionaire avontuur, het supramentale bewustzijn.
De ruime innerlijk ruimte op het bovenste halfrond van de Matrimandir is volledig wit, met witmarmeren muren en witte vloerbedekking. In het midden van de innerlijke ruimte staat een bol van puur kristal dat een straal zonlicht die door de opening van de bol naar binnen valt opvangt en weerkaatst. Deze lichtgevende bol straalt natuurlijke verlichting uit in de innerlijke ruimte.

“Het belangrijkste is dit: het spel van de zon in het midden, want dat wordt het symbool, het symbool van toekomstige realisaties.”

De Matrimandir is er voor “hen die willen leren zich te concentreren …” “Geen gefixeerde meditaties, dat allemaal, maar ze zouden daar moeten blijven in stilte, in stilte en concentratie. Een plek om te proberen je bewustzijn te vinden.”
– DE MOEDER

Inauguratie
De inauguratie van Auroville vond plaats op 28 februari 1968 toen ongeveer 5.000 mensen zich verzamelden in de buurt van de banyanboom in het centrum van het toekomstige amfitheater voor een inauguratieceremonie met vertegenwoordigers van 124 landen, waaronder alle staten van India.

De vertegenwoordigers brachten wat aarde mee uit hun thuisland, om te worden gemengd in een witte marmeren, lotusvormige urn, nu geplaatst in het brandpunt van het amfitheater. De Moeder maakte het handvest van Auroville bekend.
Op 28 februari 2018, de 50e verjaardag van Auroville, vindt in het amfitheater de waterceremonie plaats waarbij water uit 321 bronnen van over de hele wereld in de lotusvijver werd gegoten. De volgende video is niet alleen een mooie impressie van deze ceremonie maar geeft ook een prachtig beeld van het amfitheater, de urn met aarde en af en toe verschijnt de Matrimandir in beeld.
Klik hier om de video van de ceremonie te bekijken.

 

/door