Het zonverlichte pad

Het zonverlichte pad is geen zorgeloos vakantietripje, geen leven zonder hindernissen. Het is leven als een kind dat zich overal over verwondert, het rent achter een vlinder aan, verzamelt schelpen op het strand, het speelt het spel van het leven, vertrouwend op de hand van de ouder die altijd ergens op de achtergrond aanwezig is.

Wanneer we opgroeien en volwassen worden, groeit het besef van een grillige, fragiele wereld: vriendschappen die zo mooi waren en toch eindigen, vertrouwen dat wordt beschaamd, en verlies, ziekte en de eindigheid van het leven komen in het vizier.
Er zijn zovele redenen om je zorgen te maken en de zorgen van deze tijd zijn van een orde dat je daartegen wapenen geen beginnen aan is.

De behoefte aan een ‘zonverlichte weg’ wordt steeds groter.

Maar wat is dat dan?
Wegkijken van moeilijkheden en blijven lachen? Blindelings ‘ergens’ op vertrouwen dat ervoor zorgt dat het allemaal wel goed komt?

Wanneer je wel eens heel erg diep hebt gezeten, in een sfeer waar je alleen maar duisternis en moeilijkheden zag, en je hebt op dat moment het licht in jezelf aangeroepen, of op dat moment was er een innerlijke overgave en je toestand veranderde alsof het licht aanging, alles werd letterlijk lichter, je voelde je lichter en ineens zag je mogelijkheden in plaats van beren op de weg, dan heb je het zonverlichte pad leren kennen.

In onze yoga (Integrale Yoga) beoefenen we essenties van de bekende yogawegen, vooral de karma yoga (de yoga van het werken) en we zijn bhakta’s (de weg van de liefde voor God). Er is een vertrouwen in de Kracht van boven, de Goddelijke Shakti, die op een feilloze manier ons kleine leven en deze grote wereld leidt.
Het is een kinderlijk vertrouwen, dat meer en meer groeit naarmate de yogaleerling de ervaring krijgt van de kracht van vertrouwen. En wanneer we terugkijken op ons leven, dan zien we de uitwerking daarvan. Wat heb ik me verzet tegen die wending in mijn leven, maar wat heeft het me verrijkt! Wat leek dat verdriet onoverkomelijk, maar kijk eens hoe ik boven mezelf ben uitgestegen!

Ieder mens die een ontwikkeling doormaakt in het leven, herkent dit.

De kracht van Boven of de Goddelijke Shakti (in het christendom wordt gesproken over de Heilige Geest en de soefi’s noemen het de Geest van Leiding) is geen voos woord. We spreken hier over een Kracht die voelbaar en zichtbaar kan worden in ons leven. Het vertrouwen op die Kracht brengt een soort lichtvoetigheid in het leven. Nee, je kijkt niet weg, sterker nog, je hebt de moed om je eigen demonen in de ogen te kijken, want je weet, als ik dit gevecht aanga, dan is de overwinning zeker.

De Moeder glimlachte, en haar lach probeerde ze onder alle omstandigheden te behouden.
In ons magazine van deze zomer lees je diverse teksten van haar, zoals zij het kon zeggen, in alle eenvoud met een overtuigingskracht die onmiddellijk een verandering in je teweeg kan brengen.
Maar ook Sri Aurobindo komt aan het woord en Sri Chinmoy die een volgeling van hem was.

Heel veel leesplezier en laten we elkaar ontmoeten op het zonverlichte pad!

/door

Evolutionaire yoga

Integrale Yoga wordt ook wel evolutionaire yoga genoemd.
Dat kun je op verschillende manieren opvatten.
Evolutionaire yoga betekent we naar onszelf als mens kijken als een product van de evolutie.

De evolutie van de aarde begint bij materie (de rots, de aarde), vervolgt via plant en dier (het principe van leven) naar de mens, die het denkvermogen belichaamt.
Aangezien wij als mens ook uit materie bestaan, nl. een stoffelijk lichaam bezitten, zullen de wetten van de materie invloed op ons hebben. Als mens bezitten we ook een levenskracht, zoals de plant en het dier, we leven, we bewegen, groeien en planten ons voort. De wetten van het leven zullen dus ook invloed op ons hebben.
De mens heeft als enige wezen op aarde een min of meer ontwikkeld denkvermogen, waarover de Veda’s zeggen dat er lang gewacht is op een wezen dat voldoende ontwikkeld was om te kúnnen denken, zodat het mentale vermogen op aarde kon incarneren.

Yoga evolueert mee met de evolutie van de mens, tenminste zo zou het moeten gaan. De mens van 5.000 jaar geleden was een andere mens dan die van nu. Het denkvermogen van de mens is inmiddels zo algemeen ontwikkeld, dat het bij een steeds grotere groep mensen gebruikt wordt om het leven richting te geven.
Bij dit ontwikkelen van het denken komen we uiteraard allerlei aspecten tegen, zoals het nut van gezond verstand, analyseren, abstract denken, maar ook de nadelen zoals piekeren en niet meer kunnen stoppen met denken. Het tot rust brengen van het denken is dan de eerste taak waar we voor staan.
Naarmate we oefenen gaan we er achter komen dat het denkvermogen zijn grenzen kent en dat die overstegen moeten worden om verder te komen.
We ontwikkelen dan een intuïtief denkvermogen, waar de stilte de absolute voorwaarde voor is. De Moeder zegt hierover: er is niets dat het denkvermogen kan doen dat niet en zelfs beter gedaan kan worden in de absolute stilte van het bewustzijn. Dit is een grote overgang voor ons als mens, een ander functioneren, dat tijd nodig heeft om aan het bewustzijn toegevoegd te worden.

Yoga betekent allereerst het zoeken naar de ziel, het vinden van de ziel, het bevrijden van de ziel uit haar gevangenschap in lichaam en denken.
Ook in de Integrale Yoga. Maar in tegenstelling tot de oude yoga’s is dit niet het einddoel, maar de eerste stap.
De tweede stap zou je kunnen omschrijven als leven vanuit de ziel.
Het betekent dus dat je je niet van het leven afzondert om je ziel te bevrijden, maar dat je in contact blijft met het leven door te werken, door te leven.
Hier begint het werk van de integrale yoga.

Het is prima om in de rust van de yogales een mooie meditatieve ervaring te hebben, of volledig tot rust te komen. Maar het is onwaarschijnlijk mooi als meditatie je overkomt als je op straat loopt of in de supermarkt. Het is fijn om je rustig te voelen na een ontspanningsoefening, maar hoe waardevol is het die rust te ervaren in een verhit gesprek, in een moeilijke beslissing, in de turbulentie van het leven?
Deze visie van Sri Aurobindo zou afwijken van de standaard gedachte van yoga.
Hij wilde de aarde niet verlaten om het goddelijke te vinden en ook niet de hemel verlaten om de aarde te winnen, maar de ogenschijnlijke onverenigbaarheid van hemel en aarde oplossen door een andere visie.
Hij wilde zijn yoga niet gebruiken om de wereld te ontvluchten, maar om het leven te veranderen. En het leven veranderen begint bij jezelf.

Evolutionaire yoga betekent te leren begrijpen welke invloed de evolutie heeft op onze pogingen tot innerlijke vooruitgang. Vooruitgang en groei zijn de sleutelwoorden van evolutie, maar we dragen oeroude gewoontes met ons mee die de verandering van ons bewustzijn in de weg staan. Alleen in de spirituele ervaring is er de vrijheid van de ziel, op aarde is er gebondenheid, afhankelijkheid, lijden, onrecht, zwaartekracht.

Na het tot rust brengen van het denken zullen we in aanraking komen met onze lagere bewustzijnslagen, zoals die van ambitie en verlangen en die van angst tot verandering die uiteindelijk de angst voor het einde van het leven als fundament heeft.
De knopen van verlangen zullen moeten worden losgemaakt, verlangen heeft de kleur van nooit bevredigd te zijn.
Omdat we vrije mensen zijn, mogen we zelf kiezen of we een leven willen leiden waarbij onze ziel gevangen blijft in de bevrediging van verlangens, maar de ziel wacht grotere koninkrijken.

Als materie de basis is van het leven op aarde, is ons lichaam dat ook.
Ons lichaam draagt dus ook informatie van miljoenen jaren evolutie in zich.
De wetenschap begint er langzaam achter te komen dat lichamelijke reacties een oeroude bron hebben en dat dit fundament niet zomaar te wijzigen is.

In deze yoga is het belangrijk om van begin af aan te leren de ladder van het bewustzijn niet alleen te bestijgen om het hogere bewustzijn te ontdekken, maar ook om de treden achter je niet te verbranden. Ons bewustzijn blijft in contact met het meest materiele gedurende de klim naar het hogere bewustzijn, zodat de kracht van de geest langs diezelfde ladder ook kan afdalen en in toenemende mate zeggenschap kan krijgen over ons aardse mens-zijn: denken, leven en lichaam. “Wat heb je eraan als je zelf ontsnapt naar de lichtende hoogten maar alles in het aardse onveranderd blijft?” , zou Sri Aurobindo zeggen.
Het paste niet bij hem.
Zijn Yoga is de yoga van de verandering van het aardse bewustzijn.
Dat is stap drie.
Hier is veel moed voor nodig, wijsheid en kracht.
Er is echter een grote hulp voor ons beschikbaar: de kracht van de geest die ons helpt bij ons vallen en opstaan.
Naarmate we vorderen op het pad leren we deze neerdalende kracht kennen en durven we ons meer en meer over te geven aan het goddelijke. We leren het spel van de tegendelen aan te gaan, niet alleen om te leren uitstijgen boven de tegendelen, zoals iedere yoga doet, maar om ze in onszelf te omvatten en uit het tegendeel haar licht te bevrijden.
Om de vreugde van hoog boven hier op aarde, diep beneden, te ervaren.
Om het goddelijke niet alleen innerlijk te ontdekken, maar ook als het fundament van alles op aarde.
God Geest ontmoet God Materie, zou Sri Aurobindo zeggen.

Wij allemaal worden gedreven door de noodzaak te veranderen.
Voor de één is het dringender dan voor de ander.
Evolutie betekent voortdurende verandering en groei.
Alles wat je in jezelf tot stand brengt omdat het je wordt opgelegd, zal niet blijvend van jou zijn. Als je wilt veranderen, doe je dat in volkomen vrijheid.
Yoga kan je houvast bieden op je zoektocht, yoga kan je kennis en inzicht geven, wonderschone ervaringen die uitkomen op nog hogere ervaringen.
Want deze yoga wordt niet gedacht, ze wordt geleefd.
Er is geen einde aan deze boeiende reis van ons bewustzijn.

Lopamudra, juli 2021

/door

De mens wordt vergeleken met Licht

De mens wordt vergeleken met het licht: zijn ziel de gloed, zijn geest de vlam, en zijn lichaam het einde van de vlam. De hitte die komt van het licht is de sfeer van een mens. De rook die opstijgt uit het licht hoort eigenlijk niet bij het licht, die hoort bij de brandstof. Zoals onwetendheid hinderlijk is bij een mens, zo stoort ook de rook die opstijgt uit het licht.

Zoals lichten verschillen in hun graad van helderheid is dat ook zo met verschillende zielen. Het wezen van ieder mens echter is hetzelfde: het is licht. We lezen in oude geschriften dat de engelen gemaakt waren van vuur. Het is geen vuur waarvan ze gemaakt waren, het is licht. Maar als we de vraag stellen: werden de engelen van licht gemaakt en niemand anders? Dan zal het antwoord zijn dat allen, elk en iedereen, geschapen werd uit licht.

Het verschil tussen onze ziel en ons lichaam, dat we soms net zo groot achten als tussen aarde en hemel, is niet zo groot. Ziel en lichaam zijn één licht, en daarom geeft het uitwendige deel van een mens uitdrukking aan zijn innerlijke wezen, en het innerlijke wezen van een mens is ook op vele manieren afhankelijk van zijn uiterlijke wezen. “Innerlijk en uiterlijk deel van het wezen van de mens” is een term die gebruikt wordt voor ons gemak; in werkelijkheid is er maar één wezen, er is één licht. Als een mens magnetisme mist, als hij enthousiasme en moed mist, als hij de kracht mist om iets te bereiken, komt dat allemaal door het gebrek aan die uitstraling die hoort bij zijn wezen. De gezondheid van het lichaam, het evenwicht van de geest, de zuiverheid van de ziel hangen allemaal af van de uitstraling van het wezen van de mens. Gezondheid van het lichaam is daarom geestelijk, mentaal evenwicht is geestelijk, en ook de zuiverheid van de ziel is dat. Een goede atmosfeer is een teken van spiritualiteit; de kracht van het woord, moed zonder vrees, onbevreesdheid, zelfvertrouwen zijn ook tekenen van spiritualiteit; het vermogen iets te bereiken en de kracht om het hele leven lang door te worstelen – het zijn allemaal tekenen van spiritualiteit.

Het doel van het leven van een individu is om het licht in hem, dat zijn ware wezen is, te vervolmaken. Wat ook de kwaliteiten van iemand mogen zijn, wat ook zijn bezittingen, positie en rang mogen zijn, als het licht in hem niet schittert, kan hij het doel van zijn leven niet vervullen. In de Bijbel, in de gelijkenis van de tien wijze en tien dwaze maagden, wordt hetzelfde denkbeeld uitgelegd. De dwaze maagden hielden geen olie in hun lamp, de wijze hielden die wel. De wijze maagden beantwoorden daarom aan het doel op de beloofde dag en de dwaze maagden hadden spijt. Tien betekent één, nul betekent niets; een wijze ziel en een dwaze ziel. De wijze ziel verzamelde al het materiaal om haar licht meer te laten schitteren op die dag die de dag van de belofte was. De dwaze ziel verspeelde het, ze merkten dat het er niet was op de tijd dat het nodig was.

Als we denken aan ons leven in de wereld, in onze materiële strijd, in onze spirituele worsteling – wat hebben we nodig? We hebben dat licht nodig waarvan de vonk in ons is , dat ons wezen is. Iedere keer wanneer we dat niet hebben, wanneer we het missen, veroorzaakt dat bij ons alle mislukking en narigheid in het leven, omdat onze gezondheid, ons evenwicht en de helderheid van onze visie allemaal afhangen van het licht dat binnenin is.

Zoals ieder licht brandstof nodig heeft, zo heeft het licht dat het onze is, dat onszelf is, ook brandstof nodig. De brandstof voor het fysieke deel van ons leven is wat we voedsel noemen, maar voor het mentale leven is intellectueel voedsel nodig. Als het lichaam wordt gevoed en de geest niet, dan wordt natuurlijk dat licht minder. Het voedsel voor de ziel is het goddelijke ideaal dat zowel liefde als licht is. Als de ziel dat voedsel, wat noodzakelijk voor haar is, niet ontvangt, dan verkommert de ziel. Het lichaam mag dan gevoed worden, maar dat is niet voldoende. Dat is waarom we voor onze fysieke ogen vele uitgehongerde zielen zien, maar als we met spirituele ogen zagen zouden we nog meer hongersnood bij de mensheid zien.

Wat leren we bij het soefisme? We leren bij het soefisme die mystiek die ons voorhoudt hoe we de brandstof moeten verzamelen die noodzakelijk is niet alleen voor het lichaam, maar voor onze geest en onze ziel. Het doel dat wordt bereikt door de soefi door concentratie, door meditatie, door alle andere manieren van contemplatieve oefeningen, is dat doel, dat het verlangen is van iedere ziel.

Nirvana is als een ster in ons hart,
Die wij tot ontwikkeling brengen;
En met het ontwikkelen wordt hij stralend;
En zijn straling verteert al het kwaad in het leven,
Totdat er niets over is dan die zuiverheid,
Die het Goddelijke Licht is

Inayat Khan

/door

Licht is de essentie

Als er iets is wat het afgelopen jaar is aangetoond, dan is het de kwetsbaarheid van de mens. Een onzichtbaar virus breekt uit en het onvoorstelbare wordt realiteit.
Nu onze avonturen naar verre oorden voorbij zijn en ons streven naar meer materiële vooruitgang aan het omkeren is naar behoud van onze materiële standaard, beginnen we te beseffen hoe belangrijk gezondheid is.
Wij gaan het echter niet hebben over gezondheid, maar nemen je mee terug naar waar het allemaal begon, of misschien beter gezegd, waarmee het allemaal begint, iedere aardse geboorte opnieuw.

De mens is geen lichaam! De mens is in essentie LICHT.
(Niet alleen de mens, alles op aarde en alles in de kosmos heeft licht als oorsprong.)

Onze leraar Agastya zei wel eens: “Een varken is volmaakter dan een mens.” Dit was niet laatdunkend bedoeld, integendeel, hij lichtte het als volgt toe: “Een varken is volmaakt als varken, hij kan niet een beter varken worden. Zijn soort is volmaakt. De mens echter, heeft nog geen volmaaktheid bereikt als soort. Het grootste deel van zijn capaciteit blijft onbenut. Er zit nog heel veel groeipotentie in de mens.”

Dit inzicht is wereldwijd aan het ontwaken bij de moedige zielen onder ons die stoppen met het kijken naar anderen en ietwat verbijsterd zichzelf observeren en zich afvragen: ik ben geen lichaam, waarom gedraag ik me dan zo? Ik ben geen verlangens, waarom breng ik mijn leven door met het bevredigen daarvan? Ik ben geen mening, waarom dan toch ga ik voortdurend de strijd aan met andere meningen?

Dat is het moment van omkering. De omkering naar BINNEN. Een lichaam wordt geboren en sterft, maar bewustzijn kent geboorte noch dood. HET IS.

Geen mens kan op aarde leven zonder bewustzijn, zonder LICHT. Het is de ondergrond van zijn bestaan, te vergelijken met het doek van de schilder, neem het doek weg en het schilderij kan niet bestaan.

De yoga van Sri Aurobindo is een volgende stap in de evolutie. Allereerst houden wij ons bezig met de omkering naar binnen om te ontdekken dat onze oorsprong LICHT is. Vervolgens identificeren we ons met dit LICHT en we laten het invloed uitoefenen op ons leven. Op een natuurlijke wijze verspreidt het licht zich via onze woorden, onze handelingen, via het licht dat straalt uit onze ogen.

Wij nodigen je van harte uit met ons het pad van de Integrale Yoga te bewandelen!

 

Integrale Yoga Magazine winter 2021 staat helemaal in het teken van LICHT.
Klik hier om te openen.

/door

Siddhi Day

En langzaamaan, veelal zonder me ervan bewust te zijn, is het licht een beetje naar de achtergrond geschoven. Bedolven onder persco’s en besmettingsaantallen, sluiting van het yogacentrum en online lessen met Zoom, verbouwingen en opruimingen, presidentsverkiezingen in Amerika en onthoofdingen in Frankrijk.
Een vreemd besef is dat, dat je eigenlijk alleen maar verlangt naar het Licht, het Licht in jezelf en het Licht in de wereld, en dat wat je dan tegenkomt haar tegendeel is.
Gisterenavond las ik een tekst die me even helemaal met de beide beentjes naar de wondere wereld van Sri Aurobindo en de Moeder bracht. Het was een omschrijving van Nolini Kanta Gupta over een gebeurtenis op 24 november 1926. Nolini Kanta Gupta was een discipel van Sri Aurobindo die, laten we maar zeggen, op de eerste rang zat als getuige van het werk van Sri Aurobindo. Hij beschrijft hoe op die bewuste dag alle sadhaks bij elkaar geroepen werden door de Moeder.
“We gingen zitten voor Sri Aurobindo en de Moeder, die ons aankeken. De hele scene en atmosfeer waren gehuld in een hemels halo. Sri Aurobindo hield zijn linkerhand boven het hoofd van de Moeder en zijn rechterhand werd zegenend naar ons uitgestrekt. Alles was stil en kalm, ernstig en verwachtingsvol. We stonden een voor een op en bogen voor de voeten van Sri Aurobindo en de Moeder. Na een tijdje gingen ze allebei naar binnen.”
Kort na deze dag die Siddhi-dag genoemd zou worden, trok Sri Aurobindo zich terug uit het dagelijkse contact met zijn discipelen en gaf de Moeder de leiding over hun zorg.

Waarom trof het me zo over deze gebeurtenis te lezen?
Wellicht omdat het contrast met mijn eigen huidige leven zo groot is. Volstrekt ondergedompeld in de aardse modder, zo doet het zich aan me voor. En dan maar proberen die vlam in het hart te blijven ervaren en je daar aan vasthouden.
Ik ken Sri Aurobindo van zijn voor mij vaak veel te moeilijke geschriften, van de zeldzame foto’s die er van hem zijn gemaakt en natuurlijk de verhalen die over hem zijn verteld. Ik ken hem van de Savitri Readings en de compacte meditatieve toestand waarin deze me brachten. En soms, op sommige hele donkere momenten, dan hou ik me vast aan de simpele wetenschap dat hij hier was op aarde. Zoals de Moeder prachtig verwoordde na haar eerste ontmoeting met Sri Aurobindo:
“Het doet er weinig toe dat er duizenden wezens zijn die in de grootste onwetendheid zijn ondergedompeld. Hij die we gisteren zagen, is op aarde; zijn aanwezigheid is voldoende om te bewijzen dat er een dag zal komen waarop duisternis zal worden omgezet in licht, en uw rijk  inderdaad op aarde gevestigd zal worden.”

Het lezen van de gebeurtenis op die 24e november in 1926 bracht een soort unheimisch gevoel in me teweeg. Ik besloot verder te lezen in het Avontuur van het bewustzijn, waar ik precies was aangekomen bij het hoofdstuk: De eenheid. Soms, wanneer je iets leest, krijg je een bepaald inzicht, en soms zijn er momenten dat je ook de directe ervaring krijgt. En op dat soort momenten – besef of ervaring – vallen alle puzzelstukjes op z’n plek. In mijn geval had ik nog niet de ervaring, maar wel een diep besef dat aan de ervaring grensde. En dat besef was geen groots inzicht om later met anderen te willen delen, het had niets te maken met verrijking of groei, het was eerder het tegendeel.
Het besef van een onvoorstelbaar niet-weten, ik ervoer een duizelingwekkende onwetendheid tegenover een oneindigheid vol van betekenis. Oneindig klein en volstrekt onbetekenend vind ik mezelf terug. En die ontdekking geeft me vreemd genoeg een onbeschrijflijk gevoel van vrijheid.

Soerya, 15 november 2020

/door