Bijna 3 jaar geleden heb ik een proefabonnement Yoga cadeau gekregen van een goede vriendin. “ik gun je de rust, het heeft mij veel goed gedaan”.
Als christen had ik toch wat schroom aan het begin. Yoga had voor mijn gevoel wel een grote link met het hindoeïsme en boeddhisme, twee religies/levensbeschouwingen waar ik niet zoveel mee kon. Ik ging er veel over lezen op internet en las columns van christenen die yoga echt afraden omdat het juist niet tot God brengt, maar ervan af. “Omdat yoga lichaam en geest opent en er dan demonen kunnen binnentreden”. En had in christelijke kring ook wel wat moeite om te vertellen dat ik op yoga zat. Hmmm, daar zit je dan op je matje. Doe ik er goed aan? Toch heb ik doorgezet.
Ik merkte namelijk dat ik wel veel kwaaltjes had. Onrustig, ontevreden, steken bij de borst, stress…slecht slapen. Niet dat alles na drie jaar is opgelost, maar zeker voor een groot deel. Ik vond dat dat wel opvallend dat ik na een jaar yoga wel rustiger werd en erg genoot van de oefeningen en meditatie. En realiseerde me ook dat yoga mijn christen-zijn juist aanvult. Christenen zijn vaak alleen in het hoofd bezig en minder met het lichaam. Juist door de yoga merk ik dat ik rustiger word, tevredener en juist christelijk vrijheid meer kan ervaren.
De meditaties zijn gericht op stilte en focus op de ademhaling. En het denken even stilleggen is heel aangenaam. Ik probeer me tijdens de meditatie – als ik niet in slaap sukkel – ook op God te richten…als iedereen God, de bron van liefde, wat meer zou betrekken in het leven, zou de wereld er een stuk mooier uitzien. En heb zelf ook nog een hoop te leren ;)…gelukkig maar.
Steven, 43 jaar