Een waterval van vreugde komt er binnenstromen als de vriendinnen Mishja en Margriet op een drukke woensdagmiddag langskomen voor het interview. Ze vinden eigenlijk alles leuk: samen op de foto, houdingen aannemen, het interview. En als ik even een korte pauze moet inlassen omdat de fotografe ook nog een yogales moet vastleggen, tref ik hen bij terugkomst nog steeds gezellig kletsend aan.
De reden waarom ik hen wil interviewen is omdat ik benieuwd ben hoe hun vriendschap en hun yogaweg met elkaar vervlochten zijn. En als ik hen vraag waar dit allemaal is begonnen, barsten ze in lachen uit.
Margriet: Wij hebben elkaar leren kennen in Glastonbury, dat was in ons vorige leven toen we nog heks waren. We gingen daar met leerlingen van verschillende heksenscholen naar toe voor een jaarfeest en er was één iemand die we nog niet kenden en juist diegene zou bij ons op de kamer zou komen, dat was Mishja.
Een heksenschool? Zoals als in Harry Potter?
Mishja: (Lachend) Ja echt, het is een school met klasjes. Daar zijn er verschillende van in Nederland. Ik zat op de heksenschool in Arnhem en Margriet in Vianen. En leerlingen van die verschillende scholen gingen gezamenlijk naar Glastonbury.
Wat leer je op een heksenschool?
Mishja: Van alles: magie, tarotkaarten leggen, runenstenen, met kruiden werken, meditatie, elementenleer, reiki, kaarsenmagie, rituelen, pentagrammen, oefeningen in helderziendheid, noem maar op…
Ik heb er aan gesnuffeld en geroken, maar op een gegeven moment zei ik tegen mijn hoge priesteres (dat is de lerares van een heksenschool): “Ik stop ermee want ik heb het idee dat er meer is en daar ga ik naar op zoek.”
De heksenschool is wel de aanzet geweest naar het verder zoeken en ik pas nog steeds dingen toe die ik daar geleerd heb. Zoals leven in overeenstemming met de seizoenen, gebruik maken van de kracht van gedachten en het gebruik van magie ter bescherming van bijvoorbeeld mijn kinderen.
Hoe ontstond jullie vriendschap? Klikte het direct?
Mishja: Wij hadden gelijk een klik. De anderen om ons heen dachten: ‘Wat gebeurt hier? Deze meiden kennen elkaar helemaal niet en hebben nu al de grootste lol.’
Margriet: Maar wij voelden elkaar ook op andere vlakken heel goed aan. Tijdens het Glastonbury-festival had ik een moeilijk moment en ik vond het lastig om aan te geven dat ik niet mee wilde naar een activiteit. Toen kwam Mishja nog even naar me toe om me gerust te stellen:”Het is helemaal goed, volg je eigen gevoel.”
Mishja: Toen ik haar voor het eerst aankeek zei ik: “Hé, jouw ogen hebben verschillende kleuren.”
Margriet: Zij is de eerste persoon die dat gelijk zag.
Mishja: We hebben ook honderduit gekletst die dagen. Twee dagen na thuiskomst belde Margriet me alweer. We waren heel blij om elkaar weer te horen. Vanaf dat moment zijn we goede vriendinnen.
Hoe zijn jullie met yoga in aanraking gekomen?
Mishja: In 2008 kwam ik in een burn-out, dat was de aanleiding om te beginnen met yoga.
Margriet: Ik ben in 2012 begonnen met yoga.
Heeft zij jou aangestoken?
Margriet: Ja, het is haar schuld! Ik liep in het leven tegen heel veel dingen aan. Mishja gaf toen al yogales en zei: “Is yoga niks voor jou?” Maar ik had al eens aan yoga gedaan en dat paste niet bij me. Ik was altijd zo van even snel dit, even snel dat…. en even snel yoga… dat werkt niet.
Ik heb heel veel weerstand moeten overwinnen om naar de eerste les te komen. Ik had altijd wel een reden: geen tijd, te moe, file. Uiteindelijk ben ik toch begonnen met één les in de week. Dat werden er soms wel drie of vier. Al na twee maanden voelde ik het effect van yoga, ik werd rustiger en kreeg ook nieuwe ervaringen. Dan zat ik na de les met Mishja in de auto en zei tegen haar: “Na elke les heb ik een kriebel in mijn kruin.” Mishja legde me uit dat het de ervaring was van een hogere bewustzijnskracht.
Mishja: Bij Margriet kwam het helemaal van binnenuit. Die weerstand was alleen in het begin, toen die eenmaal was overwonnen was ze heel open en kwam er een grote aspiratie naar voren.
Margriet: Ik heb van kleins af aan een fascinatie gehad voor Jezus en voor God. Ik droomde dat ik werd gebeld door Jezus. Maar ik ben helemaal niet met een godsdienst opgegroeid. Ik wilde dat wel altijd in mijn leven integreren, maar ik wist niet hoe. In heb het gezocht in de kerk, in de hekserij, ik bleef manieren zoeken om in contact te komen. Met de yoga is dat contact gelegd. Dat wat ik zocht vond ik in mezelf.
In het begin zat er heel veel wilskracht achter, in de loop van de tijd heb ik geleerd om dingen gewoon te laten zijn.
Zo gemakkelijk als het klinkt is het nog niet hoor. Af en toe heb ik een spiegel nodig. Mishja houdt me die wel voor.
Kunnen jullie elkaar veel zeggen?
Mishja: Alles! Wij kunnen alles tegen elkaar zeggen.
Margriet: Dat is niet altijd makkelijk want soms raakt iets kleins je nog heel erg. Dan kun je wel met elkaar gaan meehuilen of jammeren, maar het is dat beter tegen de ander te zeggen: “Sta op, blijkbaar is er iets in je wat je nog niet hebt overwonnen. Iets dat nog in het licht gezet moet worden.”
Mishja: Wij hebben allebei een relatie, maar dit stuk delen wij met elkaar. Soms zijn we elkaars licht, soms elkaars richtingaanwijzer, elkaars steun of juist degene die de ander een schop onder de kont geeft.
Jullie hebben allebei een relatie gehad, kinderen gekregen, uit elkaar gegaan, nieuwe relatie, hoe heeft dat de relatie tot elkaar beïnvloed?
Mishja: Er is altijd een gevoel van onvoorwaardelijkheid tussen ons geweest en dat is niet veranderd. Margriet is bijvoorbeeld bij de geboorte van Milan geweest. Ik was toen niet meer samen met de vader van Milan en het was voor mij heel vanzelfsprekend dat Margriet erbij zou zijn. Wij weten van elkaar dat we er altijd voor elkaar zullen zijn.
Ben jij ook getuige geweest op haar bruiloft?
Mishja: Jaha!
Margriet: De foto’s van Mishja en mij waren de leukste van die dag!
Mishja: Onze mannen kunnen daar ook om lachen hoor. Ze kunnen het samen ook goed vinden. Ze proberen ons niet te begrijpen, maar accepteren ons zoals we zijn.
Margriet: Ik besef wel dat wij daar heel veel geluk mee gehad hebben, dat onze partners elkaar zo graag mogen.
Welke rol speelt de yoga in jullie leven?
Mishja: Voor mij zit de Integrale Yoga verweven in alle kleine dingen, de hele dag, elke minuut heeft een doel voor je yogaweg. Yoga ervaar ik als iets heel praktisch. Vroeger op school heb ik veel energie gestoken in dingen waar ik later niks meer mee heb gedaan. Maar aan Integrale Yoga heb ik altijd iets. Mijn reactie op dingen, hoe ik met dingen omga, hoe ik naar dingen kijk, hoe ik mijn aandacht wel of niet op dingen richt, bewust ben van de dingen die ik doe. Elke seconde draagt daar aan bij. Ik sta er mee op, ga er mee naar bed en zelfs in de nacht gaat het ergens op achtergrond nog door. Het is een manier van leven geworden, zonder dat het dogmatisch is. Het druppelt door in alles. Ook in de opvoeding van de kinderen, natuurlijk. Gisteren was ik samen met Rob (de vader van Milan) bij diens zwemles. Milan had geen zin en zei toen: “Mama zegt altijd dat je sommige dingen gewoon maar moet doen.” Hij zei het met een soort yogische acceptatie waaraan ik kan zien dat hij een bepaalde draagkracht aan het ontwikkelen is, die in de Integrale Yoga heel belangrijk is. Je kunt niet altijd je zin krijgen, maar je kan wel van elk moment iets maken. En dat deed hij.
Margriet: Door de Integrale Yoga ben ik dichter bij mezelf gekomen. Vroeger beet ik snel van me af, ik had een kort lontje en altijd een oordeel klaar over alles en iedereen. Door de Integrale Yoga heb ik geleerd dat dat helemaal niet nodig is. Dat je bij jezelf kunt blijven en vanuit dat lichtje in jezelf – dat een stukje is van het universele licht, God of hoe je het ook wilt noemen – kunt leven en dan vervalt de behoefte om over anderen te oordelen. Je maakt het jezelf zo moeilijk.
De yoga heeft mijn leven een heel stuk makkelijker gemaakt. Er zijn nog voldoende dingen in mij waar wat licht op geschenen mag worden – het is echt niet altijd makkelijk – maar het is allemaal de moeite waard omdat ik heb mogen ervaren wat er achter de sluier is. Als de sluier opgelicht is….
Mishja: Dan krijg je een soort gevoel van zekerheid over je, dat als alles in je leven wegvalt, dàt er nog steeds is. Dáár kun je altijd op terug vallen.
Margriet: Op het moment dat je dat zaadje in jezelf ontdekt hebt, gaat het groeien en steeds meer een boom worden.
Vorig jaar nam ik na dertien jaar dienstverband bij de politie mijn ontslag. Ik was al heel lang niet meer gelukkig in mijn werk. Doodeng!!! Maar ik vertrouwde er op dat het goed zou komen. En het is goed gekomen. Ik heb nu mijn eigen yogaschool Saranova en daarnaast heb ik nog een baan die veel beter past bij mijn huidige levensstijl.
Veel mensen associëren yoga met fysieke houdingen, het lichaam in allerlei moeilijke knopen leggen, maar voor mij is yoga meer een innerlijke weg. De houdingen doe ik om mijn lichaam sterker te maken, zodat het lichaam de Kracht kan dragen, want die neemt alleen maar toe als de innerlijke ontwikkeling zich uitbreidt.
Mishja: En die innerlijke weg, ga je gewoon in je dagelijkse leven. Integrale Yoga is toepasbaar in het dagelijkse leven. Het is geen sprookje of cursus die je één keer in de week kunt toepassen, het is nooit klaar, je raakt nooit uitgeleerd, uitontwikkeld. En juist daardoor is het zo vervullend!
Interview door Soerya
Wil je meer informatie?
Bezoek de website van Mishja: shivayoga.nl
Of die van Margriet: saranova.online
