Op zaterdag 11 augustus vertrek ik naar Duitsland voor een nieuw yoga-avontuur. Een week lang duiken in de wereld van ‘Nadi Muskeln Therapie’, een cursus die gegeven wordt door de Zwitser Remo Rittiner.
Ik raakte nieuwsgierig naar deze man, door de twee boeken die hij geschreven heeft: Het grote Yogatherapieboek en Herstelmethode nadi-spiertherapie.

Na een lange, maar redelijk comfortabele trein- en busreis, kom ik een dag voordat de cursus begint aan in het kleine plaatsje Holzbalge, zo’n 4 km verwijderd van Schweringen waar de cursus zal plaatsvinden. De vrouw des huizes is niet thuis, maar na een kleine speurtocht vind ik de voordeursleutel en voel me gelijk thuis in dit sprookjeshuis, midden in de maisvelden.

Op zondag neem ik mijn tijd om te acclimatiseren, de omgeving op de fiets te ontdekken en een verfrissende duik te nemen in het meer van Schweringen.

Om 18.00 vangt het feest aan in het Peter Hess Centrum met gezamenlijk eten waarna we gelijk van start gaan.            Gezeten in een kring vraagt Remo ons om beurten onze fysieke pijntjes en mankementen op te noemen, ons lijden, Duka. Niet om er verder op in te gaan, maar zodat hij in de komende dagen de juiste proefpersoon naar voren kan halen om ons dingen te laten zien en ervaren. Hij hamert erop dat het gaat om ervaren door te voelen. Dat we anatomie niet zozeer uit boeken kunnen leren, maar vooral door te voelen, anders blijft het boekenkennis. En om te leren voelen moeten we in contact komen met ons hart.
Vervolgens vraagt hij ons nog wat onze doelen zijn met deze cursus, wat je het liefst vanuit je hart zou willen doen en/of wat je anders zou willen op dit moment in je leven.
Ik moet bekennen dat grote groepen niet zo mijn ding is. Er gaan dus nogal wat dingen door me heen, maar ik neem het allemaal waar, ook mijn nervositeit, en merk dat ik me er vrij snel toch overheen kan zetten. Ik klap niet dicht en besluit om niet in mijn veilige schulp te kruipen. Ik kamp momenteel niet met grote levensvragen. Mijn doel is fysiek herstel en om de kennis die ik hier opdoe weer door te kunnen geven.
Het Duits blijkt me in elk geval goed af te gaan, men ‘verstaat’ me en complimenteert me. Het ego maakt een ronde dansje;-) en Remo zegt ook nog zeer verheugd te zijn dat de vertaling in het Nederlands van zijn boek er nu toe geleid heeft dat iemand helemaal uit Nederland is gekomen.
We gaan een verdieping hoger en sluiten deze dag af met een meditatie. Yoga Nidra zo ik later begreep.
Het OHM werd aan het einde door Remo luidkeels aangezwengeld. Hij heeft dat duidelijk vaker gedaan;-) en heeft een mooi stemgeluid. De meeste deelnemers, waaronder ondergetekende, zijn nog wat schuchter. De minder schuchtere hadden wat mij betreft wat meer schuchter mogen zijn ha ha;-). Dit is nog even wennen voor mijn gevoelige oortjes en ik voel me er behoorlijk ongemakkelijk bij. Agastya zou zeggen: stel jezelf de vraag, wat is het dat zich ongemakkelijk voelt, ha ha ha.

De volgende ochtend fiets ik door de velden van Holzbalge naar Schweringen. Om 07.30 betreden we de ruimte in stilte en Remo leidt de meditatie.
De meditatie wordt gedeeltelijk begeleid door klankschalen.
Dit is vooral omdat de cursus gegeven wordt in het Peter Hess centrum, dat gespecialiseerd is in allerlei dingen met klankschalen. Vanwege eerdere ervaringen met geluiden en klankconcerten waar mijn lichaam nogal van streek raakte, word ik ook nu hier niet dolgelukkig van en hoop vurig dat ze dit niet iedere dag doen.
Er volgt ook een reflecterende vraag, die we kennelijk hardop in het universum mogen beantwoorden. Ik heb daar zelf geen behoefte aan en schrik dan ook de eerste keer van de persoon naast me die de stilte plots verbreekt door een woord of zin hardop uit te spreken.
We vervolgen meteen met hatha yoga, volgens de yogatherapie oefeningen.  We beginnen met de voeten en iedere dag zullen we een stukje omhoog in het lichaam gaan.

Ik wist wel dat ik mijn voeten niet zo heel veel aandacht geef, maar de eerste ochtend was al gelijk weer een bevestiging dat jezelf van daaruit opbouwen toch echt wel z’n voordelen heeft en een uitwerking heeft op de rest van het lichaam.
Ook word ik geconfronteerd met het feit dat ik nog niet op volle kracht ben sinds mijn fysieke tegenvaller begin van dit jaar. Dat maakt me emotioneel, maar de oefeningen maken me tegelijk hoopvol op volledig herstel.
Ik ben vooral erg blij als we om 09.15 eindelijk de ontbijttafel mogen aanvallen;-)

Na het ontbijt is er een blok theorie. We leren een aantal spieren en energiepunten om spanningen los te kunnen laten en we gaan oefenen op elkaar. Nu gaan de dingen natuurlijk nooit zoals je het zelf bedacht had, dus na de zorgvuldig door mij uitgekozen 1e persoon, moesten we wisselen van partner (en vele wisselingen zouden volgen in de komende dagen).
Ik besluit me eraan over te geven en kom tot mijn vreugde erachter dat ik redelijk in balans ben en kan blijven, dus kom maar op. Oké die nogal stevig uitziende man (in mijn hoofd beoordeel ik hem als ‘boer van een vent’) vermijd ik nog even. Laten we niet gelijk op dag 2 overmoedig worden.

Na het warme middageten hebben we 1 ½ uur pauze. Die tijd heb ik ook wel even nodig, om een dutje te doen in 1 van de hangmatten buiten. Het Duits gaat me goed af, maar vraagt toch hier en daar extra inspanning van het denkvermogen. En het lichaam wil ook wel even pauze van al die energieën.

In de middag is er weer theorie, veel oefenen op elkaar en we sluiten de dag af met een meditatie en de volgende reflecterende vragen:
– Hoe voel je je nu
– Wat heb je vandaag erkend
– Wat is er veranderd

Sommigen hebben naar eigen zeggen al veel los gelaten, getransformeerd en roepen hoe fantastisch dit alles is. Woorden als Vrede, Harmonie, Eenheid, ja ja , ik ken ze allemaal, maar ik ben er nog allemaal wat nuchterder onder. Aard van het beestje. Bij mij dalen ervaringen so wie so altijd wat later in.

Op dag 3 zijn de Knieën aan de beurt. Ook hier kom ik erachter hoe de spieren met elkaar verbonden zijn en dat wanneer alles goed samenwerkt er meer harmonie en kracht in het lichaam komt. Je kunt het wel weten, maar als je het echt voelt snap je ook waarom dat zo werkt.
Ik voel me wel wat door elkaar geschud, ook in mijn hersenen. Waar ik me met de Feldenkrais lessen vooral heb bezig gehouden met ‘moeiteloos bewegen’ kost alles me hier erg veel moeite. Ik moet mijn best doen om de ontmoedigende stemmetjes niet de overhand te laten krijgen: ‘je zult nooit echt sterk worden, straks ga je weer door je rug, mijn lichaam trilt als een gek, zie je wel, what were you thinking!

Toch voel ik me na de oefeningen weer als herboren en geniet van het ontbijt. Iedereen is heel erg aardig en laat elkaar zijn zoals ie is. Ik trek de wat stillere Pitta types aan en vanaf het eerste moment is er een meisje/vrouw die ik alleen maar aan hoef te kijken en we begrijpen elkaar. Wat fijn is dat toch! Ook tegen Remo hoef ik niet veel te zeggen gelukkig.

Éen van de andere deelnemers legt mij uit waarom men de tonen van de klankschalen zo door elkaar laat gaan en wat het nut is. Dat daarmee het ego kan oplossen in die klanken, dat de hersenen dan niet de tonen kunnen bestempelen. Ze zegt ook dat ze de ervaring heeft dat vooral musici hier last van hebben, omdat wij graag een bepaalde harmonie herkennen. Ik probeer er nu iets anders tegen aan te kijken, al is het gewoon vooral fysiek onaangenaam.

Vandaag legt Remo het belang uit van de Nadi’s, de kanalen voor Prana, levensenergie. Ook spreekt hij over Golgi, bepaalde zenuwpunten. Weer veel informatie die we direct op elkaar gaan uitproberen. Geen wonder dat ik ’s avonds om 20.00 uur in mijn bedje lig.

Dag 4 valt mij het zwaarst. Het is woensdag. Ik voel me onzeker. Deze dag behandelt ook mijn grootste pijn-gebied: heupen, bekken, lage onderrug… De komende behandelingen beangstigen mij. Uitgerekend vandaag krijg ik een vrouw die meteen ‘voll dran geht’ zeg maar;-0
En daar is mijn valkuil. Ik kan namelijk erg gelaten blijven onder pijn. Ik ben het als gewoon gaan ervaren, ben een doorzetter en heb zo’n stem die zegt: ‘als het zo heftig is zal het wel goed voor je zijn, kan het eindelijk loslaten’.
Ik ben ’s avonds kapot en heb overal pijn. Voor de zoveelste keer leert  mijn lichaam mij dat de minder subtiele methodes mij geen goed doen.

Op dag 5 kom ik echt in de weerstand. Ik was tot nu toe helder en open tijdens de meditaties, maar vandaag zijn er enkel saboterende gedachtes.
We gaan steeds verder omhoog en mijn lichaam is nu totaal gespannen van al het drukken. Iets wat ik ken, dat mijn lichaam met stress reageert. Ik ben niet overtuigd. Ik wil eigenlijk naar huis. Ik ben ook helemaal klaar met die verdomde klankschalen. En vandaag wilde Remo ook nog dat we allemaal op onze eigen frequentie het OHM gingen zingen. OH NEE! Het was al vals, maar dit is echt niet te verdragen. Ik ben alles behalve stil en ontspannen. Ik besluit zelfs mijn oren dicht te doen en voorover te buigen in mijn eigen wereld. Iedereen heeft toch zijn ogen dicht, dus niemand die het ziet;-)
Na de hatha voel ik me een stuk beter!
Tijdens de theorie en het observeren blijkt 80% van de deelnemers wel een lichte vorm of soms zelfs een behoorlijke scoliose te hebben. We zijn allemaal scheef niet waar. Wil overigens niet zeggen dat iedereen er ook daadwerkelijk last van hoeft te hebben!

Dag 6, we zijn bij de schouders aangekomen. We krijgen veel mooie oefeningen. Simpel, maar zeer inspannend en effectief. Mijn voorovergebogen violistenschoudertjes worden er blij van.

Bij de theorie leren we weer veel punten. Remo neemt mij als voorbeeld, vanwege de overmatige spanning die ik in de schouders heb. Door mijn beroep als violiste, maar natuurlijk ook gewoon omdat ik zo’n stress-kip ben;-) Vandaag is er vooral veel aandacht voor de adem en oefeningen voor innerlijke groei.

Bij het oefenen gaat het nu ook echt om het leren voelen met de handen, het ‘Fingerspitzengefühl’ voor wat diegene onder jou nodig heeft. Zoals Agastya ook altijd zei: zodra je het gevoel hebt dat jij je best gaat doen, dan  moet je stoppen. Wijze les!

Vandaag krijg ik natuurlijk die man die nogal fanatiek is en het liefst alles 2x doet om zeker te weten dat hij goed zit. Ik wil hem niet ontmoedigen en maak het hem daardoor niet gemakkelijk om mij aan te voelen. Maar Remo waakt erover dat men mij met zachtheid behandelt en legt uit dat er mensen zijn bij wie je juist met zachte hand veel meer ontspanning en verdeling van energie bereikt en bij een ander er flink op los kunt gaan om beter resultaat te boeken. Mij geeft hij mee dat ik ook echt moet zeggen als het te hard is. Ik communiceer meestal in de stilte, maar in sommige situaties is het zo nu en dan beter om mijn mond te gebruiken.

Na de lunch worden er loodjes getrokken, ik heb geluk! Weer iemand met wie ik nog niet heb samengewerkt, maar een gelijkgestemde zeg maar.
We gaan namelijk oefenen zoals het op het examen zal gaan. Dat betekent een korte anamnese en een behandeling van 50 minuten plus ontspanning. Eerst de behandeling ondergaan en vervolgens geven.

Op de 7e dag is het examendag.
Net als voorgaande dagen starten we om 07.30 met de meditatie. Na de meditatie wordt er een mantra gezongen, in het Sanskriet…. Oftewel, ik heb geen idee wat ik zojuist gezongen heb en het doet niet zoveel met me.

Bij de hatha yogaoefeningen zijn nek en hoofd aan de beurt.
Na wat theorie worden er weer loodjes getrokken. Ik tref een jonge meid die het allemaal goed aanvoelt en in de vingers heeft. Ze geeft me de tijd en eindelijk lost er zich iets op in het pijngebied. Er biggelen wat tranen over mijn wangen, maar ik ben niet verdrietig. Het is meer het gevoel van ruimte. Weer een stukje dichterbij volledig herstel.

Er volgt een schriftelijke test, maar alles gaat heel relaxed, net zoals bij Integrale Yoga. Fouten bestaan niet en we bespreken gezamenlijk de antwoorden.
Hoe mooi zou het zijn als het op scholen ook zo ging. Gaat het niet om het leren zelf? Wat men zichzelf eigen wil maken? Als je iets niet weet, is het kennelijk (nog) niet voor jou op dit moment. Weten komt met ervaring.

Ik zeg dus niet dat ik alles al weet of begrijp, maar ik heb inspiratie opgedaan om dat wat ik geleerd heb en opgepikt heb door te geven.

Als laatste volgt een mooi ritueel buiten in de zon. Als ik mijn man dat bij thuiskomst vertel vraagt hij gelijk: in een heksenkring? Ha ha, ik begrijp meteen wat hij bedoelt. Ja, in een heksenkring;-). Hij weet hoe graag ik in grote groepen en kringen vertoef;-0. En toch was het een hele mooie ervaring en een mooie afsluiting!

Ik ben dankbaar voor deze ervaring. Ik ben Remo zeer dankbaar dat hij zijn kennis zo belangeloos wil delen met iedereen. Ook Christoph Kraft, zijn assistent deze dagen, ben ik zeer dankbaar voor al zijn accurate aanwijzingen.

Ik heb veel mooie lieve mensen mogen leren kennen, zowel op de cursus als daarbuiten.

Carolina, yogadocente centrum voor Integrale Yoga

Remo Rittiner: https://www.ayuryoga.ch
Christof Kraft: https://www.yoga-kraftquelle.de

 

 

 

 

 

Vrede kun je leren, is de titel van een boekje van Thomas d’Ansembourg en David van Reybrouk. De titel dekt de lading van het boek: Vrede is een vak en kun je leren, net zoals je een taal leert, of wiskunde of motorrijden.

In 1987 werd op instigatie van de dalai lama het Mind & Life Institute opgericht, een internationaal netwerk voor wetenschappelijk onderzoek. Het idee was de oosterse spiritualiteit tot onderzoeksonderwerp van westerse wetenschappen te maken. De dalai lama behoorde daarmee tot de weinige religieuze leiders in de geschiedenis die niet huiverig staan tegenover rationeel wetenschappelijk onderzoek, maar het juist aanmoedigen. Wetenschap en spiritualiteit kunnen elkaar volgens hem alleen maar versterken. Welk effect heeft meditatie op de menselijke geest? Heeft meditatie een fysiologische basis? Kan meditatie ons welzijn en dat van anderen verhogen?

Sindsdien is meditatie niet langer een atypische bezigheid voor ingewijden, maar een onderwerp dat serieus wordt bestudeerd en waar enkele internationaal gerenommeerde onderzoekers zich over buigen.

Laten we bijvoorbeeld eens kijken welk parcours Matthieu Ricard heeft afgelegd. [..] Enkele jaren geleden is hij uitgeroepen tot ‘de gelukkigste persoon ter wereld’: neurowetenschappers hadden hem gevraagd of ze zijn hersenen onder een scanner mochten bestuderen terwijl hij aan het mediteren was. Ze namen meer gammagolven waar dan men tot nu toe in een menselijk brein hadden kunnen zien. De hersengebieden waar zich de positieve emoties bevinden, vertoonden een abnormaal hoge activiteit.

Vervolgens werd wetenschappelijk aangetoond dat bij mensen die regelmatig mediteren, al was het maar een half uur per dag, de structuur en de werking van de hersenen al na enkele weken veranderen, net zoals dat gebeurt bij mensen die een instrument leren bespelen, een taal leren of voortdurend onder stress staan. Onze hersenen blijken even plooibaar als onze spieren.

Matthieu Ricard heeft alle resultaten van recent onderzoek naar meditatie samengebracht en een monumentaal werk: Altruïsme. De kracht van compassie.[…]

De resultaten zijn verbluffend. De afgelopen vijftien jaren hebben wetenschappers onweerlegbaar vastgesteld dat regelmatig mediteren bevorderlijk is voor prosociaal gedrag, altruïsme, welbevinden, mildheid en compassie. Het verbetert de geestelijke gezondheid en vermindert slapeloosheid, angst en piekeren. Het bevordert de concentratie, de veerkracht, de gemoedsrust, het zelfrespect en het mededogen voor de ander en voor zichzelf. Fysieke pijn wordt beter te verdragen en zelfs cellen verouderen trager, waardoor je dus niet alleen gezonder leeft maar ook langer! […]

Tien minuten geconcentreerd ademhalen en leven in het nu. Het zijn geen minuten waarin je van de aardbodem verdwijnt, maar waarin je weer op aarde landt. Innerlijke vrede begint met een doodeenvoudige handeling, slechts de tijd die het kost om je Facebookpagina voor de zoveelste keer te controleren.

teksten uit: Vrede kun je leren.

debezigebij.nl